Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 24 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Wojciech Vogt (spr.)
Sędziowie:	SSO Henryk Haak SSO Wojciech Tomalak
Protokolant:	st. sekr. sąd. Elżbieta Wajgielt

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa E. K. , P. K.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 24 maja 2016r. sygn. akt I C 1421/15

1.  oddalić apelację,

2.  zasądzić od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powodów:

⚫

E. K. kwotę 2400 zł

⚫

P. K. kwotę 2400 zł

tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postepowaniu odwoławczym.

SSO Wojciech Tomalak SSO Wojciech Vogt SSO Henryk Haak

II Ca 443/16

UZASADNIENIE

Powódka E. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) SA w W. kwoty:

⚫

6000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku ze zdarzeniem z dnia 13.03.2015 r. z ustawowymi odsetkami od 20.04.2015 r. do dnia zapłaty

⚫

379,66 zł tytułem kosztów leczenia z ustawowymi odsetkami od dnia 20.04.2015 r. do dnia zapłaty

⚫

o ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za wszelkie skutki zdarzenia z dnia 13.03.2015 r. jakie mogą wystąpić w przyszłości,

⚫

a ponadto zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Powód P. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) SA w W. kwoty:

⚫

6000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku ze zdarzeniem z dnia 13.03.2015 r. z ustawowymi odsetkami od 20.04.2015 r. do dnia zapłaty

⚫

439,66 zł tytułem kosztów leczenia z ustawowymi odsetkami od dnia 29.04.2013 r. do dnia zapłaty

⚫

o ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za wszelkie skutki zdarzenia z 13.03.2015 r. jakie mogą wystąpić w przyszłości,

⚫

a ponadto zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany (...) SA w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pismem z dnia 20.01 2016 r, powodowie rozszerzyli żądanie pozwu i wnieśli o zasądzenie od pozwanego dalszej kwoty po 21.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia rozszerzenia powództwa. Pismo to zostało doręczone pozwanemu w dniu 03.02.2016 r.

Pozwany w piśmie z dnia 04.02.2016 r. wniósł o oddalenie powództwa również w rozszerzonej w piśmie procesowym z dnia 20.01.2016 r. części.

Sąd Rejonowy w Kaliszu wyrokiem z dnia 24 maja 2016 r. zasądził od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedziba w W. na rzecz powodów:

1.  powódki E. K. kwotę 27.000 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 6000 zł od dnia 20 kwietnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. i od kwoty 21.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 marca 2016 r. tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 379,66 zł z określonymi w wyroku odsetkami. Ustalił odpowiedzialność pozwanego na przyszłość wobec powódki za skutki zdarzenia z dnia 13 marca 2015 r. i zasądził na jej rzecz kwotę 1217 zł tytułem kosztów postępowania,

2.  powoda P. K. kwotę 27.000 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 6000 zł od dnia 20 kwietnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. i od kwoty 21.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 marca 2016 r. tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 439,66 zł z określonymi w wyroku odsetkami. Ustalił odpowiedzialność pozwanego na przyszłość wobec powoda za skutki zdarzenia z dnia 13 marca 2015 r. i zasądził na jej rzecz kwotę 1217 zł tytułem kosztów postępowania,

oraz rozliczył wydatki.

Apelację do tego rozstrzygnięcia złożył pozwany zaskarżając wyrok w części do kwoty 42.000 zł i w zakresie kosztów postępowania i w zakresie ustalenia odpowiedzialności na przyszłość. Zarzucił:

1.  naruszenie prawa materialnego art. 445 § 1 k.c. przez zasądzenie zadośćuczynienie, którego wysokość nie jest odpowiednia do krzywdy,

2.  naruszenie przepisów postepowania przez niedopuszczenie dowodu zawnioskowanego przez pozwanego z biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i nie wskazania przyczyn tego stanowiska: niezasadne przyjęcie, że pozwany nie kwestionował przeprowadzonych opinii; oparcie wyroku na nieistniejącym dowodzie.

W oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części przez oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów.

Powodowie wnieśli o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny. Czyniąc ustalenia wskazał dowody, na których się oparł i przyczyny, dla których dowodom przeciwnym odmówił wiarygodności. Dokonana ocena dowodów jest prawidłowa i mieści się w granicach zastrzeżonej dla sądów zasadzie swobodnej oceny dowodów.

W szczególności nieuzasadniony jest zarzut, że Sąd I instancji oparł się na nieprzeprowadzonym dowodzie. Należy wskazać, że Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 18 lutego 2016 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny medycyny sądowej A. K. na wskazane w tezie dowodowej okoliczności. W oparciu o powyższe postanowienie dowodowe biegły sporządził opinię z dnia 23 marca 2016 r. Odpis tej opinii został doręczony pełnomocnikom stron. Pozwany nie odniósł się do jej treści i dlatego zasadnie Sąd przyjął, że opinia nie jest kwestionowana.

Postanowieniem z dnia 10 maja 2016 r. Sąd zasadnie oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych. Sporne okoliczności zostały bowiem już wyjaśnione i to przy pomocy biegłych dysponujących wiedzą specjalistyczną. Powoływanie więc dalszych opinii, w tym wnioskowanych przez pozwanego nie było zasadne.

Na podstawie art. 286 k.p.c. można wyodrębnić opinię główną i uzupełniającą. Opinię uzupełniająca sąd dopuszcza gdy opinia główna jest niewystarczająca, tj. wówczas gdy nie daje odpowiedzi na zadane zagadnienia lub nie zawiera pełnego uzasadnienia. Opinia lub jej uzasadnienie nie daje odpowiedzi na zadane pytania, gdy są niejasne, niezupełne lub sprzeczne. Opinia jest niejasna jeśli jest niezrozumiała, albo zawiera dedukcje lub konkluzję niezgodną ze sprawozdaniem lub regułami logicznego myślenia. Opinia biegłych jest niezupełna jeśli nie wyczerpuje w całości postawionego przez sąd zagadnienia (por. Łukasz Błaszczak, Dowody i postepowanie dowodowe w sprawach cywilnych, Warszawa 2015, s. 631).

Należy podkreślić, że dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłych stanowi uprawnienie, a nie obowiązek sądu. W niektórych sytuacjach procesowych mimo braków lub sprzeczności opinii sąd może dane zagadnienie rozwiązać sam, stąd też sformułowanie „sąd może zażądać dodatkowej opinii”. Dokonanie czynności określonych w art. 286 k.p.c. pozostawione jest uznaniu sądu (por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1999 r., II UKN 273/99; wyrok SN z dnia 24 czerwca 2008 r., I UK 373/07; wyrok SN z dnia 21 listopada 1974 r., II CR 638/74).

Okoliczność, że opinia biegłych nie ma treści, odpowiadającej stronie, zwłaszcza gdy wypowiedzieli się kompetentni co do fachowości biegli, nie może uzasadniać przeprowadzenia dowodu z uzupełniającej opinii lub z opinii dalszych biegłych. Za nieuzasadnione należy uznać stanowisko według którego nie wolno zaniechać przeprowadzenia dowodu z opinii dalszych biegłych, jeżeli dotychczas opracowane opinie biegłych nie dają podstaw do rozstrzygnięcia sprawy w sensie twierdzonym przez stronę. Odmienne stanowisko oznaczałoby bowiem przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by się upewnić, że niektórzy z nich nie byliby takiego zdania, jak strona (por. wyrok S.N. z dnia 18 lutego 1974 r,, II CR 5/74)

Potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii (por. wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1999 r., I PKN 20/99). Sąd Rejonowy zasadnie więc oddalił wniosek o przeprowadzenie opinii w zakresie rekonstrukcji wypadków drogowych.

Również nie jest zasadny zarzut naruszenia prawa materialnego w tym art. 445 § 1 k.c. Zasądzona przez Sąd kwota zadośćuczynienia – przy uwzględnieniu krzywdy, której doznali powodowie - jest kwota umiarkowaną. Należy pokreślić, że badania diagnostyczne, to jedynie jeden z elementów, który jest brany pod uwagę aby określić zakres krzywdy doznanej przez powodów. Sąd w tym zakresie oparł swoje ustalenia na opinii dwóch biegłych, którzy w sposób wyczerpujący określili zakres cierpień powodów.

Sąd podał wyniki badań empirycznych wskazując jak obecnie w praktyce sądowej przelicza się % trwałego uszczerbku na zdrowiu na kwotę odpowiedniego zadośćuczynienia. Badania te są publikowane przez Instytut Wymiaru Sprawiedliwości (Prawo w działaniu Nr 15 z 2013 r. – artykuł Mikołaja Wilda, Wysokość zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w orzecznictwie sądów w latach 2010 – 2011 – analiza empiryczna ) Rzetelność tych badań nie była do tej pory kwestionowana w literaturze prawniczej a sądy w swoich orzeczeniach coraz częściej powołują się na badania ogólnopolskie, co przyczynia się do ujednolicenia orzecznictwa.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c., orzec jak w sentencji. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c.

Henryk Haak Wojciech Vogt Wojciech Tomalak