Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 19 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Wojciech Vogt (spr.)
Sędziowie:	SSO Henryk Haak SSO Marian Raszewski
Protokolant:	st. sekr. sąd. E.Wajgielt

po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2015r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa K. O.

przeciwko (...) S.A. w W.

o odszkodowanie

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim VI Zamiejscowego Wydziału Cywilnego z siedzibą w K.

z dnia 26 czerwca 2014r. sygn. akt VI C 118/13

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

II Ca 684/14

UZASADNIENIE

Powódka K. O. wystąpiła przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 7500 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 23 czerwca 2011 r. i zasądzenia zwrotu kosztów postępowania.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów.

Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim VI zamiejscowy Wydział Cywilny z siedziba w K. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 czerwca 2011 r. Oddalił powództwo w pozostałym zakresie i orzekł o kosztach postępowania. Rozstrzygnięcie swoje oparł na następujących ustaleniach:

W dniu 29 marca 2011 r. doszło do wypadku komunikacyjnego w wyniku którego poszkodowana została powódka , która była kierowcą pojazdu R. (...). Sprawca wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego.

Pozwany przyznał powódce kwotę 2500 zł tytułem zadośćuczynienia. Powódka w wyniku zdarzenia doznała urazu skrętno-zgięciowego kręgosłupa szyjnego, stłuczenia szyi, stłuczenia pośladka lewego, oraz ogólnych potłuczeń. Przez dwa tygodnie nosiła kol mierz ortopedyczny i nie uczęszczała w tym czasie do szkoły. Dolegliwości bólowe odczuwała przez okres około trzech tygodni. W okresie intensywnej rekonwalescencji zażywała środki przeciwbólowe. Proces leczenia został zakończony. Jej stan zdrowia należy ocenić jako dobry. Brak negatywnych prognoz na przyszłość. Powódka na skutek wypadku doznała również zaburzeń adaptacyjnych typowe do przebytej sytuacji stresogennej. Powódka nie wymagała leczenia psychiatrycznego.

W oparciu o te ustalenia Sąd uznał, że odpowiednim zadośćuczynieniem będzie kwota 4500 zł., co znalazło wyraz w treści zaskarżonego orzeczenia.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożyła powódka zaskarżając wyrok w części oddalającej powództwa i w zakresie rozliczenia kosztów postępowania. Zarzucił naruszenie prawa procesowego przez nierozważenie całego materiału dowodowego, w szczególności głębokości i skutków doznanego stresu, którego wpływ ujawnił się przy zdawaniu egzaminów i nie wzięcie pod uwagę, że powódka odczuwa dolegliwości bólowe mimo upływu już trzech lat od wypadku. Wskazał również na naruszenie prawa materialnego – art. 445 § 1 k.c. przez ustalenie, że zasądzona kwota rekompensuje krzywdy doznane prze z powódkę podczas wypadku. Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości.

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy – wbrew zarzutom zawartym w apelacji – ustalając wysokości zadośćuczynienia rozważył cały materiał dowodowy zgromadzony w sprawie. Ustalenia co do stanu zdrowia powódki i doznanych przez nią obrażeń w wypadku dokonał w oparciu o dwie opinie biegłych, które w całości podzielił. Subiektywne poczucie krzywdy, które nie jest weryfikowalne przy pomocy powtarzalnych metod i nie potwierdzone przez specjalistów z danej dziedziny nie może stanowić podstawy zasądzenia wyższego zadośćuczynienia.

Uwzględniając zakres doznanych przez powódkę cierpień fizycznych i psychicznych wynikający z prawidłowych ustaleń Sadu oraz brak trwałości następstw i brak negatywnych rokowań na przyszłość Sąd Okręgowy ocenił, że kwota przyznanego zadośćuczynienia nie jest rażąco nisko, przeciwnie jest kwota odpowiednią. Zarzut więc naruszenia prawa materialnego- art. 445 § 1 k.c. nie jest uzasadniony.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c. i 98 k.p.c., orzec jak w sentencji.