Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

POSTANOWIENIE

K., dnia 24 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Wojciech Vogt

Sędziowie: SSO Barbara Mokras

SSO Janusz Roszewski – spr.

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2016 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa małoletniej K. J., reprezentowanej przez matkę A. J.

przeciwko R. J.

o podwyższenie alimentów

w przedmiocie zażalenia powódki

na postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 19 lutego 2016 r., III RC 68/16

p o s t a n a w i a :

uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać wniosek
Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

SSO Barbara Mokras SSO Wojciech Vogt SSO Janusz Roszewski

Sygn. akt II Cz 202/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Kaliszu oddalił wniosek małoletniej powódki K. J. o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o podwyższenie alimentów dochodzonego przeciwko R. J. poprzez podwyższenie na czas toczącego się procesu alimentów zasądzonych na rzecz małoletniej K. J. wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 25 września 2014 r. w sprawie o sygn. akt I C 497/14 z kwoty po 450 zł miesięcznie do kwoty 1100 zł miesięcznie od dnia złożenia pozwu, płatnych z góry do 10 – ego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

Uzasadniając rozstrzygnięcie, Sąd Rejonowy wskazał, że małoletnia powódka nie uprawdopodobniła jednej z przesłanek zasadności wniosku o podwyższenie alimentów w postaci zwiększenia się możliwości płatniczych pozwanego.

Zażalenie od powyższego orzeczenia wniosła małoletnia powódka, zaskarżając je w całości.

Skarżąca zarzuciła zaskarżonemu postanowieniu naruszenie przepisów postępowania, tj. 138 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 k.r.o. w zw. z art. 730 ¹ § 1 k.p.c. w zw. z art. 243 k.p.c. przez ich niezastosowanie i w konsekwencji oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia mimo uprawdopodobnienia przez powódkę wzrostu możliwości płatniczych pozwanego, co jest wystarczające na etapie wniosku o udzielenie zabezpieczenia.

Mając na uwadze powyższe zarzuty skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia i udzielenie zabezpieczenia poprzez uwzględnienie wniosku w całości oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na zażalenie pozwany wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu zażaleniowym.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie, skutkując uchyleniem zaskarżonego postanowienia.

Analiza treści pozwu i wniosku o udzielenie zabezpieczenia wskazuje, że jako podstawę faktyczną roszczenia matka powódki wskazała okoliczność, iż w okresie po ustaleniu obowiązku alimentacyjnego pozwanego zobowiązany przestał spłacać raty kredytu, który rodzice małoletniej powódki zaciągnęli w okresie trwania małżeństwa, jak również przestał partycypować w takich wydatkach jak zakup wyprawki szkolnej i odzieży powódki, czy też części kosztów utrzymania domu, w którym powódka zamieszkuje. Jednocześnie z twierdzeń matki powódki, które nie zostały zakwestionowane przez pozwanego, wynika, że po wydaniu przedmiotowego orzeczenia pozwany zaprzestał wykonywania pracy sprzątacza niepublicznego przedszkola i żłobka położonego w K. i stał się wspólnikiem (...) Spółka z o.o. z siedzibą w Ł., której przedmiotem działania objęta została m.in. działalność związana ze sportem, działalność klubów sportowych, nauka języków obcych, wychowywanie przedszkolne, wynajem i dzierżawa samochodów, catering, działalność agencji reklamowych i wychowanie przedszkolne. W ramach tej działalności pozwany został współwłaścicielem niepublicznego przedszkola i żłobka (...) w K.. Nadto pozwany prowadzi też kursy sportowe.

W celu uprawdopodobnienia swoich twierdzeń strona powodowa wniosła m.in. o zobowiązanie pozwanego do złożenia zaświadczenia o zarobkach za okres ostatnich 6 – miesięcy oraz PIT – ów za lata 2014 i 2015, który to wniosek nie został rozpoznany przez Sąd I instancji.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że Sąd Rejonowy wydał rozstrzygnięcie bez wszechstronnego rozpoznania istoty sprawy. Z twierdzeń pozwanego złożonych w toku sprawy rozwodowej (m.in. k. 56 i k. 78v akt Sądu Okręgowego w Kaliszu, I C 497/14) wynika, że w 2014 r. pozwany rzeczywiście w dużym stopniu partycypował w wydatkach małoletniej powódki oraz czynił osobiste starania w jej wychowanie. Tymczasem z twierdzeń matki powódki wynika, że w chwili obecnej pozwany zaprzestał tych praktyk, co spowodowało konieczność zwiększenia zakresu partycypowania matki powódki w jej utrzymaniu, a w konsekwencji zmianę w rozkładzie zakresu obowiązku alimentacyjnego rodziców małoletniej powódki, ustalonego w wyroku rozwodowym, z korzyścią dla pozwanego. Zauważyć przy tym należy, że podczas rozstrzygania w kwestii rozmiaru obowiązku alimentacyjnego pozwanego, pozwany osiągał dochód w wysokości zaledwie 750 zł miesięcznie. W tym stanie rzeczy należy uznać za prawdopodobne, że w chwili obecnej – po osiągnięciu przez pozwanego awansu zawodowego – dochody pozwanego wzrosły, co zresztą przyznał pośrednio sam pozwany w treści odpowiedzi na zażalenie, w której podał, że jego sytuacja materialna uległa poprawie.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy uznał, że już same powyższe okoliczności przemawiają za oceną, że rozpoznanie przedmiotowego wniosku nastąpiło bez wyjaśnienia okoliczności faktycznych mających znaczenie dla jego rozstrzygnięcia, co uzasadnia uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie wniosku Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W dalszym toku postępowania Sąd Rejonowy powinien rozstrzygnąć w zakresie wniosków dowodowych strony pozwanej oraz przesłuchać matkę małoletniej powódki i pozwanego na okoliczność ich obecnej sytuacji materialnej, zakresu usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki oraz aktualnego zakresu partycypowania w ich pokrywaniu przez oboje rodziców.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., orzeczono, jak w sentencji postanowienia.

SSO Barbara Mokras SSO Wojciech Vogt SSO Janusz Roszewski