Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSTPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 października 2013r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Maria Siwek-Walczak

Protokolant Władysława Pospieszyńska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marioli Pera

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2013r.

sprawy R. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 157 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowie Wlkp.

z dnia 27 maja 2013r. sygn. akt II K 234/13

Na podstawie art. 437§1 i 2 k.p.k. i art. 624§1k.p.k.

I.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że obniża wysokość zasądzonego od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę do kwoty 1000 (tysiąc) złotych.

II.  W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

III.  Zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IV Ka 356/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Ostrowie Wlkp. w wyroku z dnia 27 maja 2013r., w sprawie II K 234/13, uznał oskarżonego R. K. za winnego tego, że w dniu 3 listopada 2012r. w miejscowości D. 147, gm. O.., woj. (...) umyślnie uderzył płaską częścią łopaty w twarz Z. B., wskutek czego doznał on obrażeń w postaci stłuczenia łuku brwiowego prawego, stłuczenia oczodołu prawego oraz rany tłuczonej łuku brwiowego prawego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej siedmiu dni, to jest popełnienia występku z art. 157§2 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 50 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki w kwocie 10 złotych.

Na podstawie art. 46§1 kk sąd orzekł od oskarżonego R. K. na rzecz pokrzywdzonego Z. B. kwotę 2.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Sąd, na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23.06.1073r. o opłatach w sprawach karnych, zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i nie wymierzył oskarżonemu opłaty.

Apelację od powyższego wyroku złożyła obrońca oskarżonego i zaskarżyła wyrok w części dotyczącej orzeczenia wobec oskarżonego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Wyrokowi zarzuciła:

1.  orzeczenie w rażąco niewspółmiernej wysokości do rozmiaru doznanej przez pokrzywdzonego krzywdy środka karnego w postaci zadośćuczynienia w kwocie 2.000 złotych,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż rozmiar doznanej przez pokrzywdzonego krzywdy, jak również sytuacja finansowa oskarżonego uzasadniają zasądzenie od oskarżonego zadośćuczynienia w kwocie 2.000 złotych.

Podnosząc powyższe zarzuty obrońca oskarżonego wniosła o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego zadośćuczynienia w kwocie 500 złotych,

2.  nie obciążanie oskarżonego kosztami postępowania przed sądem II instancji,

3.  zasądzenie od pokrzywdzonego na rzecz oskarżonego kosztów zastępstwa procesowego przed sądem II instancji według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest częściowo zasadna.

Sąd Rejonowy zasądzając na rzecz pokrzywdzonego zadośćuczynienie za doznaną w wyniku przestępstwa krzywdę ustalił jego wysokość w nieprawidłowym, zbyt wysokim wymiarze.

Krzywda stanowi niemajątkowy skutek naruszenia dóbr osobistych wywołany uszkodzeniem ciała. Polega ona na doznaniu fizycznych dolegliwości i psychicznych cierpień będących bezpośrednim wynikiem doznanych uszkodzeń ciała. Przy oznaczaniu zakresu wyrządzonej krzywdy należy uwzględnić rodzaj naruszonego dobra, zakres (natężenia i czasu trwania) naruszenia, trwałość skutków naruszenia i stopień ich uciążliwości, a także stopień winy sprawcy i jego zachowanie po dokonaniu naruszenia. Ustalenie krzywdy ma więc podstawowe znaczenie dla określenia odpowiedniej sumy, która miałaby stanowić jej pieniężną rekompensatę. Zadośćuczynienie za doznana krzywdę winno mieć wyłącznie charakter kompensacyjny, polegający na przezwyciężeniu przykrych doznań, nie ma natomiast funkcji represyjnej.

Transponując powyższe teoretyczne uwagi na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż oceniając zakres krzywdy wyrządzonej pokrzywdzonemu w wyniku popełnionego przez oskarżonego przestępstwa, należało mieć przede wszystkim na uwadze, charakter odniesionego przez pokrzywdzonego obrażenia, jego umiejscowienie, sposób jego doznania, dolegliwości z nim związane, sposób i okres leczenia, uciążliwość terapii, a także psychiczne doznania pokrzywdzonego związane z tym zdarzeniem.

Odniesiony przez oskarżonego uraz był wynikiem jednorazowego uderzenia łopatą w głowę. Użyte przez oskarżonego narzędzie, jak i część ciała, w który został zadany cios w sposób jednoznaczny wskazują na to, iż doznania psychiczne pokrzywdzonego mogły być i faktycznie były wysoce negatywne, a w konsekwencji, iż krzywda doznana przez pokrzywdzonego w tym zakresie była znaczna. Z drugiej jednak strony należy zauważyć, iż oskarżony zadał jedynie cios o niewielkiej sile bowiem wynikiem jego były lekkie, nie rozległe obrażenia ciała, powodujące naruszenie narządów ciała na okres poniżej siedmiu dni. Leczenie tych obrażeń nie było związane z długotrwałą, specjalistyczną bądź też uciążliwą terapią, a polegało na, jak to opisał pokrzywdzony, przepłukiwaniu i smarowaniu maścią przez okres około dwóch tygodni. Dolegliwości pokrzywdzonego ograniczały się do bólów głowy. Powyższe okoliczności wskazują więc, iż zarówno natężenie naruszenia zdrowia pokrzywdzonego, jaki i czas trwania tego naruszenia nie były znaczne. Reasumując więc wszystkie powyższe okoliczności należy uznać, iż krzywda wyrządzona pokrzywdzonemu przez oskarżonego nie była tak znaczna, aby uzasadniała ustalenie wysokości zadośćuczynienia należnego pokrzywdzonemu w kwocie aż 2000 złotych. Kwotą zadośćuczynienia, która odpowiada wyrządzonej pokrzywdzonemu krzywdzie, zdaniem Sądu Okręgowego, będzie natomiast suma 1000 złotych .

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd Okręgowy, na podstawie art. 437§1 i 2 kpk, zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że obniżył wysokość zasądzonego od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę do kwoty 1000 złotych. Zdaniem sądu wysokość postulowanego w apelacji zadośćuczynienia byłaby natomiast nieadekwatna, zbyt niska, do doznanej przez pokrzywdzonego krzywdy, gdyż nie uwzględniająca sposobu jej wyrządzenia i umiejscowienia obrażeń. Dlatego też w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Sąd, na podstawie art. 624§1 kpk, zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, uznając, iż przemawiają za tym względy słuszności. W sytuacji procesowej występującej w niniejszej sprawie nie było podstaw do zasądzania od pokrzywdzonego na rzecz oskarżonego kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie odwoławcze.