Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2013 r. w Kaliszu

odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 24 stycznia 2013 r. Nr (...)

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o wysokość świadczenia

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 24 stycznia 2013 r. znak (...)w ten sposób, że ustala, iż A. K.ma prawo do przeliczenia podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia:

- za rok1965 i 1966 - po 14.400 zł

- za rok 1969 – 19.688 zł

- za rok 1970 - 19.680 zł

- za rok 1971 – 21.000 zł

- za rok 1972 - 22.320 zł

- za rok 1973 - 25.980 zł

- za rok 1974 – 22.680 zł

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w O., odmówił A. K. przeliczenia emerytury, gdyż ma ustaloną podstawę wymiaru świadczenia z 20 najkorzystniejszych lat przy przyjęciu zarobków minimalnych za okres, za jaki nie przedłożył dowodów co do zarobków rzeczywistych. Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu A. K. domagając się przeliczenia podstawy wymiaru emerytury w oparciu o angaże i zeznania świadków. Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje.

Wysokość emerytury A. K. w decyzji z dnia 17.05.2011 r. obliczona była od podstawy wymiaru składek z 20 lat, ze wskaźnikiem podstawy wymiaru 53,33%. Wobec braku zaświadczeń zakładu pracy oraz niejednoznacznych i szczątkowych wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej przyjęto wynagrodzenie minimalne. W dniu 31.12.2013 r. A. K. wystąpił z wnioskiem o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury dołączając jednak jedynie świadectwo pracy za okres od 24.11.1964 r. – 20.09.1969 r. z ostatnią stawka godzinową. Dopiero do odwołania od decyzji odmownej z 20.01.2013 r. odwołujący się dołączył pewne dokumenty płacowe. Są to kserokopie angaży z (...) Zakładów Produkcji (...) ze stawkami godzinowymi:

-

od 27 września 1969 r. ze stawką 8,20zł

-

od 1 lipca 1971 r. ze stawką 9,30zł

-

od 1 stycznia 1973 r. ze stawką 10,50zł

-

od 1 października 1973 r. ze stawką 11,80zł.

Co do czasu pracy Sąd ustalił w zakładzie tym pracowano w systemie trzyzmianowym, po 8 godzin dziennie od poniedziałku do piątku i 6 godzin w soboty (dowód – zeznania świadków R. W. i H. M. nagranie z rozprawy od 8 do 12 minut i od 14 do 16).

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art.111 ust.1 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. Nr 162 poz.1118) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od postawy wymiaru ustalonej w myśl art.15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub emerytalno-rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego m.in. z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego. W zakresie ustalania podstawy wymiaru składek w okresie od 01.01.1971 r. do 31.12.1976 r. obowiązywały: uchwała nr 103 Rady Ministrów z 25.05.1971 r. w sprawie składników funduszu płac i pozostałych wynagrodzeń z tytułu pracy w jednostkach gospodarki uspołecznionej (MP nr 31 poz. 196), rozporządzenie Przewodniczącego Komitetu Pracy i Pac z 19.08.1968 r. w sprawie obliczania podstawy wymiaru emerytury lub renty, zasiłków z ubezpieczenia społecznego na wypadek choroby i macierzyństwa oraz składek na ubezpieczenie społeczne w uspołecznionych zakładach pracy (Dz. U. Nr 35 poz.246).

Podstawowym środkiem dowodowym na okoliczność wysokości dochodów stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest zaświadczenie zakładu pracy wydane w odpowiednim druku, a dopiero w braku możliwości uzyskania takowego dopuszczalne jest posługiwanie się innymi dokumentami, jak wpisy w legitymacji ubezpieczeniowej, angaże, karty wypłat itp., dokumentacja płacowa. Uwzględnieniu mogą podlegać przy tym tylko takie składniki, co do których istniej pewność w jakich kwotach były wypłacane.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie wobec braku zaświadczenia zakładu pracy możliwe jest ustalenie wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek według stawek godzinowych z w/w angaży płacowych przy założeniu 200 godzinnego czasu pracy. Jak wynika z symulacyjnego wyliczenia ZUS, przy przyjęciu stawek godzinowych o jakich było wyżej mowa, wynagrodzenie wynosiło odpowiednio:

-

za rok 1964 kwotę 1488 zł,

-

za rok 1965 i 1966 po 14.400 zł,

-

za rok 1867 do czasu powołania do wojska 4.560 zł,

-

za rok 1969 po powrocie z wojska 10.829 zł

-

za rok 1970- 19.680 zł

-

za rok 1971- 21.000 zł,

-

za rok 1972 – 22.320 zł,

-

za rok 1973 – 25.980 zł

-

za rok 1974 – 22.680 zł (od stycznia do marca – 7.080zł + z legitymacji – 15.600zł)

Przyjęcie powyższych kwot wynagrodzenia spowoduje, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wybrany z 20 najkorzystniejszych lat (a są to lata: 1965-1966, 1970-1979, 1986, 1992-1998) wzrośnie do 61,68%. Wynagrodzenie odwołującego się brane pod uwagę przy wyborze najkorzystniejszych 20 lat powinno zatem być uwzględnione w powyższych kwotach. (z pominięciem niekorzystnych lat 1967 i 1969 gdy zatrudnienia w związku z odbywaniem służby wojskowej trwało tylko przez część roku oraz roku 1964, gdy rozpoczęło się od 24 listopada). Prawo odwołującej się do przeliczenia emerytury w powyższy sposób należy uwzględnić od uprawomocnienia się wyroku, gdyż dopiero postępowanie dowodowe przeprowadzone przed sądem pozwoliło na uwzględnienie zarobków w w/w Kwotach.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono jak w wyroku.