II Cz 77/14 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Kaliszu z 2014-02-18
II Cz 77/14
POSTANOWIENIE
Dnia 18 lutego 2014 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO. Barbara Mokras
po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 r. w Kaliszu
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa D. K.
przeciwko Powiatowi O.
o zapłatę
na skutek zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim
z dnia 3 grudnia 2013 r. sygn. akt I C 2412/13
p o s t a n a w i a:
oddalić zażalenie
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 3 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim oddalił wniosek powódki o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu.
W uzasadnieniu podał, że sytuacja materialna i rodzinna powódki pozwala jej na uiszczenie kosztów sądowych a nadto uznał, że udział w sprawie adwokata jest zbędny.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła powódka wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia i zwolnienie ich od kosztów sądowych w całości lub w części oraz o ustanowienie dla niej adwokata z urzędu, podając w uzasadnieniu, że nie stać jej na poniesienie kosztów z tego tytułu.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Zwolnienia od kosztów sądowych, zgodnie z art. 102 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) może się domagać osoba fizyczna, która złożyła oświadczenie, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Natomiast zgodnie z art. 117 § 1 i 2 k.p.c. strona zwolniona przez sąd od kosztów sądowych w całości lub części, może domagać się ustanowienia adwokata lub radcy prawnego a osoba fizyczna, niezwolniona przez sąd od kosztów sądowych, może się domagać ustanowienia adwokata lub radcy prawnego, jeżeli złoży oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie ponieść kosztów wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zgodnie z § 5 art. 117 k.p.c. sąd uwzględni wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu, jeżeli udział adwokata lub radcy prawnego w sprawie uzna za potrzebny.
W przedmiotowej sprawie składająca wniosek o zwolnienie od kosztów powódka nie wykazała, że nie jest w stanie ich ponieść. Podkreślić bowiem należy, że to na wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania zasadności złożonego przez siebie wniosku.
Powódka podała, że otrzymuje łącznie 2.700 zł. miesięcznie ( 1.300 zł. emerytura i 1.400 zł. przychód z tytułu wynajmu) i nie ma nikogo na utrzymaniu. Uznać więc należy, że słuszne jest stanowisko sądu pierwszej instancji, iż wniosek powódki o zwolnienie ich od kosztów sądowych nie jest zasadny. Podkreślenia wymaga okoliczność, że instytucja zwolnienia od kosztów sądowych stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić kosztów bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania dla siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające – może zwrócić się o pomoc państwa (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 24.09.1984 r. II CZ 104/84, Lex 8623). Ponadto, jak wskazał Sąd Najwyższy, dla wydatków związanych z prowadzeniem procesu strona powinna znaleźć pokrycie w swych dochodach przez odpowiednie ograniczenie innych wydatków nie będących niezbędnymi dla utrzymania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24.07.1980 r. I CZ 99/80, Lex 8257).
Zgodzić się też należy z sądem pierwszej instancji, że udział adwokata lub radcy prawnego w sprawie nie jest powódce potrzebny. Potrafi ona wyartykułować swoje stanowisko, występowała już też z inna sprawą, w której brała udział a nadto, jak wynika z powyższego nie można uznać, że nie jest w stanie ponieść kosztów wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W świetle powyższego uznać należy, że zażalenie powódki nie jest uzasadnione i na mocy art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. należało postanowić jak wyżej.
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Kaliszu
Osoba, która wytworzyła informację: Barbara Mokras
Data wytworzenia informacji: