Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

POSTANOWIENIE

K., dnia 21 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu Wydział II Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO. Wojciech Vogt

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2014 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa S. Z.

przeciwko pozwanemu (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek zażalenia powódki S. Z.

od postanowienia Sądu Rejonowego w Kępnie VI Zamiejscowego Wydziału Cywilnego w O. z dnia 2 września 2014 r. , sygn. akt VI C 95/14

postanawia:

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Kępnie VI Zamiejscowy Wydział Cywilny w O. oddalił wniosek powódki S. Z. o zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu ustalił, że powódka pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z mężem i dorosłym synem. Powódka nie ma żadnych osób na utrzymaniu. Osiąga ona stały miesięczny dochód w wysokości 1.135 zł netto oraz rentę w wysokości 970 zł. Mąż powódki pobiera emeryturę w wysokości 1900 zł oraz wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę w wysokości 500 zł. Syn powódki również osiąga stały miesięczny dochód. Opłata sądowa została ustalona w wysokości 1000 zł.

Zażalenie od tego rozstrzygnięcia złożyła powódka S. Z. wskazując, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego siebie i rodziny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że dochody powódki S. Z. i jej sytuacja majątkowa i rodzinna pozwolą na poniesienie przez nią w całości kosztów sądowych i to bez uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny. Powódka wraz z mężem osiągają dochód miesięczny netto w wysokości 4.505 zł. Są więc w stanie poczynić oszczędności aby uiścić zarówno opłatę sądową jak i ewentualny koszt opinii biegłego w sprawie. Należy podkreślić, że o dobrej sytuacji majątkowej powódki świadczy również fakt, że zaciągnęła kredyt i miesięcznie spłaca kwotę 900 zł z tego tytułu. Konieczność spłaty kredytu nie może uzasadniać zwolnienia powódki od kosztów sądowych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało – zgodnie z art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. - orzec jak w sentencji