Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 74/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

3.  USTALENIE FAKTÓW

3.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. K. (1)

jak w punkcie I wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W nocy z dnia 23 na 24 lipca 2020 r. w P., przy ul. (...) oskarżony M. K. (1) wybił szybę w drzwiach wejściowych do lokalu (...), następnie otworzył zamek w drzwiach wejściowych i wszedł do wnętrza lokalu. Następnie z szuflady pod ladą zabrał pieniądze w kwocie 1234 zł. Właścicielem lokalu był w chwili czynu M. S..

wyjaśnienia oskarżonego

98-99, 172-174, 347

zeznania E. S.

71, 351

zeznania M. S.

148

zeznania G. R.

351

zeznania I. Z.

352

Raport szczegółowy sprzedaży

72

Protokół oględzin miejsca

76-78 (odpis78a-78c)

zapis monitoringu

83

protokół odtworzenia zapisu

83a-83b

protokół badania stanu trzeźwości ze świadectwem wzorcowania

87, 87a

protokół przeszukania osoby

88-90

protokół oględzin osoby

94-95

materiał poglądowy

105-106, 112-113

kopia faktury

120

1.1.2.

M. K. (1)

jak w punkcie II wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony M. K. (1) był chłopakiem pokrzywdzonej N. M.. Rozstali się w marcu 2020 r. z powodu nadużywania alkoholu przez oskarżonego. Oskarżony nie chciał się pogodzić z rozstaniem z pokrzywdzoną. Ostatecznie oskarżony i pokrzywdzona uzgodnili, że będą utrzymywać relacje koleżeńskie. Już po zakończeniu związku z oskarżonym pokrzywdzona związała się z M. K. (2). Ponieważ oskarżony nie pracy i środków na utrzymanie M. K. (2) zaproponował mu pracę przy remoncie pomieszczenia położonego w P. przy ul. (...). W dniu 26 sierpnia 2020 r. oskarżony był nietrzeźwy i M. K. (2) nie chciał z nim pracować. Oskarżony uparł się, że będzie mu pomagał. W czasie pracy oskarżony użalał się nad sobą, żałował, że jego związek z N. M. się rozpadł. Po chwili się uspokoił i zaczął pracować. Po jakimś czasie znowu zaczął płakać, mówić, ze nikogo nie ma oprócz pokrzywdzonej i M. K. (2), że się zabije. M. K. (2) znowu go pocieszał i uspokajał. Około godz. 11.00 na posesję ul. (...) przyszła pokrzywdzona, która przyniosła śniadanie dla M. K. (2). Pokrzywdzona rozmawiała zarówno z oskarżonym jak i swoim chłopakiem. Po pewnym czasie oskarżony wyszedł na podwórze, a pokrzywdzona została a w pomieszczeniu razem z M. K. (2). Między godz. 13.00-14.00 oskarżony wszedł do pomieszczenia gospodarczego i zażądał od pokrzywdzonej, aby mu dała telefon, bo on nie ma, a chce zadzwonić do swojej znajomej. Pokrzywdzona odmówiła oskarżonemu i wtedy on się zdenerwował i zaczął krzyczeć na pokrzywdzoną. Siłą wyciągnął on telefon z kieszeni pokrzywdzonej. Pokrzywdzona powiedziała do niego, że ma jej oddać telefon i udawała, że dzwoni na policję z telefonu jej chłopaka. On znowu zdenerwował się na pokrzywdzoną, zaczął na nią krzyczeć, ale oddał telefon. Oskarżony był tak zdenerwowany, że pokrzywdzona przestraszyła się go i chciała iść do domu. Oskarżony wpadł wtedy w furię i z rozbiegu kopnął drzwi, które chciała otworzyć pokrzywdzona. Drzwi się zatrzasnęły i pokrzywdzona nie mogła ich otworzyć. Wówczas oskarżony prosił pokrzywdzoną, żeby z nim porozmawiała, ale ona nie chciała. M. K. (2) wyszedł wtedy do drugiego pomieszczenia i zaczął pracować, wcześniej mówiąc oskarżonemu, żeby zostawił pokrzywdzoną, żeby poszła do domu. Pokrzywdzona wyszła na podwórze. Na podwórzu znajdowały się różne rzeczy wyniesione z remontowanego pomieszczenia. Oskarżony wyszedł za nią, zaś M. K. (2) pozostał w pomieszczeniu. Oskarżony chwycił pokrzywdzoną, wykręcił jej ręce i kopnął w brzuch. Pokrzywdzona, gdy oskarżony ją puścił, chciała wyjść przez bramę na ulicę. W tym czasie, gdy pokrzywdzona próbowała dobiec do bramy ruszył w jej kierunku. Chwycił stojący na stole szklany lampion i gdy był blisko pokrzywdzonej (w odległości około 1-2 m) rzucił nim jej w twarz. Pokrzywdzonej leciała krew i ona zaczęła krzyczeć, wołać pomocy. Wtedy oskarżony zaczął jej grozić, że ją zabije. Wtedy z pomieszczenia wyszedł M. K. (2), który zaczął uspokajać oskarżonego, jednak bał się go. Między pokrzywdzoną a oskarżonym cały czas trwała wymiana zdań, kłótnia. Pokrzywdzona chciała jechać na obdukcję. Z kolei oskarżony krzyczał, że nie pojedzie na żadną obdukcję i ma z nim porozmawiać, ale pokrzywdzona nie chciała. W pewnym momencie oskarżony podniósł do góry drewnianą szafkę i powiedział, że albo pokrzywdzona z nim porozmawia, albo rzuci w nią tą szafką. Po chwili oskarżony rzucił szafką o ziemię. po chwili znowu ją bezskutecznie prosił o rozmowę. Ta sytuacja trwała przez pewien czas. W miedzy czasie M. K. (2) chciał wyjść z posesji by wezwać policję, ale oskarżony mu groził, a on się go bał. W pewnej chwili oskarżony popchnął i przewrócił na ziemię pokrzywdzoną, następnie podniósł kamień i trzymając go groził, że ja zabije. Wtedy M. K. (2) wybiegł z posesji i pobiegł po pomoc. Gdy na miejsce przyjechała policja oskarżony cały czas był agresywny i wypowiadał groźby wobec pokrzywdzonej.

zeznania N. M.

40-41, 347-349

zeznania M. K. (2)

30, 349-350

zeznania J. A.

132, 351-352

Zeznania I. W.

352

zeznania D. B.

353

zeznania B. M.

35

zeznania D. M.

136, 374-375

protokół badania stanu trzeźwości wraz z świadectwem wzorcowania

3, 3a

Protokół oględzin osoby z ze zdjęciami

7-9

Materiał poglądowy

10-11

Karta informacyjna (...)

17

Protokół oględzin miejsca

18-20

Materiał poglądowy

21-22

odpis aktu urodzenia

156

wywiad środowiskowy

166

zdjęcia

343-345

W wyniku zdarzenia pokrzywdzona N. M. doznała rany ciętej płatowej długości około 5 cm policzka prawego oraz powierzchniowego stłuczenia brzucha. Obrażenia w postaci rany ciętej spowodowały trwałe, istotne zeszpecenie. Nadto sposób i miejsce zadanych obrażeń naraziły pokrzywdzoną na uszkodzenie struktur oka.

opinia biegłego

44-45, 150

Oskarżony M. K. (1) urodził się (...) w K.. Ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest kucharzem. Przed aresztowaniem pracował dorywczo zarabiając miesięcznie około 1700 zł. Nie ma żadnego majątku. Jest kawalerem, nie ma dzieci. Dotychczas był karany.

dane oskarżonego

346

dane o karalności

122-123

3.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. K. (1)

jak w punkcie II wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony nie uderzył pokrzywdzonej szklanym lampionem, ani jej nie kopnął w brzuch. Pokrzywdzona zaczęła awanturę z oskarżonym, "doskakiwała" do niego, popchnęła go, uderzyła w twarz. Wówczas on ją odepchnął (uderzył otwartą ręką w twarz) i wtedy przewróciła się upadając na szklany lampion.

wyjaśnienia oskarżonego

50, 57, 58,

4.  OCena DOWOdów

4.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadków wskazanych w punkcie 1.1.1

Wszystkie dowody w tym zakresie są ze sobą spójne, wzajemnie się potwierdzają i uzupełniają. Istotne jest przy tym to, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a jego wyjaśnienia nie budzą wątpliwości i znajdują oparcie w pozostałym materiale dowodowym.

dokumenty wskazane w punkcie 1.1.1

Zebrane co do tego zarzutu dokumenty nie budzą wątpliwości co do ich prawdziwości i autentyczności.

1.1.2

zeznania N. M. i M. K. (2)

Zeznania tych świadków są szczególnie istotne, gdyż byli oni bezpośrednimi świadkami zdarzenia będącego przedmiotem zarzutu, choć M. K. (2) nie był bezpośrednim świadkiem uderzenia pokrzywdzonej szklanym lampionem. Świadkowie zgodnie i konsekwentnie opisują przebieg zdarzeń. Drobne różnice są wynikiem emocji towarzyszących zdarzeniu i w przypadku wyjaśnień składanych na rozprawie, także upływu czasu. Nie ujawniły się co do nich żadne szczególne okoliczności, które podważałyby ich wiarygodność

zeznania D. M., J. A., I. W., D. B., B. M.,

Zeznania pozostałych świadków mają mniejsze zdarzenie, gdyż świadkowie ci nie byli bezpośrednimi obserwatorami zdarzenia, jednak zeznania tych świadków pośredni potwierdzają wersję podawaną przez wskazanych wyżej świadków, tj. pokrzywdzoną i M. K. (2).

Dokumenty jak w punkcie 1.1.2

Zebrane w sprawie dokumenty nie budzą wątpliwości co do ich prawdziwości i autentyczności. Szczególnie istotnym dowodem są opinie biegłego, które są zupełne i jasne.

4.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego co do drugiego z zarzucanych mu czynów są niewiarygodne. Podawana przez niego wersja nie znajduje oparcia w żadnym z przeprowadzonych dowodów. Przede wszystkim pozostają w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonej i M. K. (2), które Sąd uznał za wiarygodne.

5.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn oskarżonego wyczerpuje znamiona kradzieży z włamaniem z art. 279 § 1 k.k. Kradzież z włamaniem polega na tym, że sprawca zabiera mienie w celu przywłaszczenia w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem tego pomieszczenia utrudniającym dostęp do jego wnętrza. Takie zabezpieczenie jest jednocześnie wyrazem woli osoby dysponującej zamkniętym pomieszczeniem niewpuszczania do jego wnętrza osób trzecich bez jego wiedzy i woli. Oskarżony do wnętrza baru (...) dostał się wybijając szybę w drzwiach wejściowych tak, że mógł wkładając rękę do środka otworzyć drzwi, a następnie po wejściu do środka zabrał znajdujące się w barze pieniądze w kwocie 1234 zł. Oskarżony działał przy tym umyślnie, w postaci zamiaru bezpośredniego, o czym świadczy sposób jego działania. Chciał on dokonać kradzieży pieniędzy i w tym po pokonaniu zabezpieczeń wszedł do wnętrza baru.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2

M. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czynem swoim oskarżony wyczerpał znamiona przestępstw z art. 156 § 1 pkt 2 k.k., 190 § 1 k.k. i 160 § 1 k.k., które pozostają w zbiegu kumulatywnym, gdyż oskarżony jednym czynem wyczerpał znamiona wszystkich tych przestępstw. Oskarżony był byłym chłopakiem pokrzywdzonym. Nie mógł się on pogodzić z faktem rozstania z pokrzywdzoną. W dniu zdarzenia był on w stanie nietrzeźwości, a do tego był bardzo rozemocjonowany. Od rana bardzo przeżywał swoją sytuację osobistą, w szczególności roztrząsał rozstanie z pokrzywdzoną. Spotkanie z pokrzywdzoną i nieudolne próby nawiązania z nią kontaktu doprowadziły do agresji z jego strony wobec pokrzywdzonej. Agresja ta wyrażała się zarówno w wypowiedziach jak i przemocy fizycznej. Szczyt ataku nastąpił, gdy pokrzywdzona wobec zachowania oskarżonego, którego się bała, chciała opuścić posesję, na której on przebywał. Wówczas została przez niego zaatakowana fizycznie. Atak ten z przerwami trwał, aż do przyjazdu policji w wyniku wezwania M. K. (2). W trakcie tego ataku oskarżony z bliskiej odległości rzucił w nią, uderzając w twarz, szklanym lampionem. Tym swoim zachowaniem wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. Przedmiotem ochrony, w wypadku przestępstwa określonego w art. 156 § 1 pkt 2 k.k., jest zdrowie człowieka, rozumiane jako prawidłowość procesów fizjologicznych i związana z tym wydolność człowieka do wypełniania jego funkcji społecznych. Dla ustalenia zamiaru popełnienia czynu z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. istotne jest wykazanie, że zamiar sprawcy obejmował nie jakiekolwiek naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia, ale w aspekcie choćby ewentualnym - ciężki uszczerbek na zdrowiu, w tym wynikający np. ze sposobu działania sprawcy. Ponadto, między zachowaniem sprawcy a skutkiem musi istnieć związek przyczynowy, choć oczywiście nie jest wymagane uświadomienie sobie przez niego dokładnego przebiegu tego związku. Przy umyślnych uszkodzeniach powyższa postać zamiaru obejmuje faktycznie powstałe następstwa zadanych umyślnie obrażeń, zakłada się bowiem, że sprawca nie mógł mieć świadomości dokładnego obrazu wszystkich następstw swego działania, ale działał on ze świadomością możliwości powstania daleko sięgającej krzywdy biorąc pod uwagę rodzaj użytego narzędzia, liczbę i siłę uderzeń, odporność ofiary itp. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 lutego 2001 r. II AKa 36/01). Oskarżony rzucał w pokrzywdzoną lampionem ze stosunkowo niewielkiej odległości 1-2 metrów. Fakt uderzenia w twarz nie mógł być więc przypadkowy. Oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę w jaką część ciała uderza. Zdawał sobie również sprawę z tego, że szklany lampion uderzając w twarz pokrzywdzonej może ją pokaleczyć. Biorąc pod uwagę jego nastawienie, złość, agresję, rzucenie lampionem z bliskiej odległości prosto w twarz pokrzywdzonej musiał on chcieć spowodowania u nie obrażeń ciała. Zdawał sobie sprawę, że szklany lampion rozbijając się o twarz pokrzywdzonej spowoduje u nie obrażenia i tego chciał. W efekcie pokrzywdzona doznała rany ciętej płatowej długości około 5 cm policzka prawego. Obrażenie w postaci rany ciętej spowodowało trwałe, istotne zeszpecenie.

Nadto sposób i miejsce zadanych obrażeń naraziły pokrzywdzoną na uszkodzenie struktur oka, co stanowi przestępstwo z art. 160 § 1 k.k. Uderzenie szklanym lampionem w twarz pokrzywdzonej stanowiło dla niej bezpośrednie niebezpieczeństwo spowodowania ciężkich obrażeń ciała w postaci wyżej wskazanego uszkodzenia struktur oka. Oskarżony działał w tym przypadku również umyślnie i z zamiarem bezpośrednim, a zawarte wyżej rozważania co do umyślności działania oskarżonego w związku z przestępstwem z art. 156 § 1 pkt. 2 k.k. są w tym przypadku również aktualne.

Z kolei kierowanie w tym samym czasie wobec pokrzywdzonej gróźb zabicia jej stanowiło przestępstwo z art. 190 § 1 k.k.

Przestępstwo z art. 190 § 1 kk. polega na kierowaniu wobec innej osoby groźby popełnienia przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej. Groźba może być wyrażona zarówno słownie, jak i przez każde inne zachowanie się sprawcy, jeżeli w sposób nie budzący wątpliwości uzewnętrznia ono groźbę popełnienia przestępstwa. Dla zaistnienia przestępstwa konieczne jest, by groźba wzbudzała w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona. Dla bytu tego przestępstwa nie jest konieczne stwierdzenie obiektywnego niebezpieczeństwa realizacji takiej groźby tj. tego czy sprawca miał rzeczywisty zamiar jej spełnienia, ani też tego, czy miał faktycznie możliwość jej spełnienia, jak również i to w jakim celu sprawca wyraził groźbę. Ważny jest jedynie subiektywny odbiór tej groźby u pokrzywdzonego, tj. to czy faktycznie wzbudziła ona u niego obawę spełnienia, czy wywołała uczucie strachu lub zagrożenia. Jednocześnie ten stan poczucia zagrożenia musi być obiektywnie uzasadniony. Oskarżona czuła się zagrożona co wynika zarówno z jej zeznań, jak i M. K. (2). Ten stan zagrożenia istniał przez całe to zdarzenie. To poczucie zagrożenia u pokrzywdzonej było obiektywnie uzasadnione agresywnym zachowaniem oskarżonego. Groźby były wypowiadane przez oskarżonego w pełni świadomie i wielokrotnie, w związku z czym należy przyjąć, że działał on umyślnie i w zamiarze bezpośrednim.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

6.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K. (1)

1, 2,3

1, 2

Wymierzając kary jednostkowe za poszczególne przypisane oskarżonemu przestępstwa Sąd brał pod uwagę stopień winy i społecznej szkodliwości czynów, które są znaczne, zwłaszcza jeżeli chodzi o drugi z zarzucanych mu czynów. Oskarżony pierwszy ze swoich czynów skierował przeciwko mieniu, drugi natomiast przeciwko zdrowiu i wolności człowieka, zadając pokrzywdzonej ciężkie obrażenia ciała. Jednocześnie stworzył dla niej z uwagi na sposób działania bezpośrednie zagrożenie dla jej zdrowia. Okolicznością obciążającą wobec oskarżonego jest dotychczasowa karalność i agresywny sposób działania.

Wymierzając kary jednostkowe i karę łączną Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. Kierując się względami natury zapobiegawczej i wychowawczej wobec oskarżonego Sąd miał na względzie w szczególności to, że oskarżony jest sprawcą niepoprawnym. Dotychczas był karany, a mimo to dopuścił się kolejnych przestępstw o znacznym stopniu społecznej szkodliwości. Świadczy to o tym, że dotychczas stosowana kara nie przyniosła efektu z punktu widzenia oddziaływania na oskarżonego. Stąd też konieczna jest odpowiednio surowa reakcja karna za kolejne przestępstwa jakich oskarżony się dopuścił.

Wymierzając kary wobec oskarżonego Sąd miał jednak na względzie również jego wiek i dyrektywę nakazującą wobec sprawcy młodocianego przede wszystkim wzgląd na wychowanie.

Przy wymiarze kar wobec oskarżonego Sąd miał na względzie również oddziaływanie kary na społeczeństwo, kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa i poczucia sprawiedliwości.

M. K. (1)

5

1

Z uwagi na to, że oskarżony swoim czynem wyrządził w mieniu pokrzywdzonego określoną szkodę majątkową Sąd orzekła wobec niego obowiązek naprawienia szkody z uwzględnieniem części odzyskanych pieniędzy.

M. K. (1)

6

2

W stosunku do pokrzywdzonej (...) oskarżony powodując opisane wyżej obrażenia ciała zadał jej poważne cierpienia fizyczne i psychiczne. Ponadto spowodowane u niej obrażenia ciała i zeszpecenie bez wątpienia będzie wymagało, dla jego ograniczenia, czy też zminimalizowania dalszego leczenia, z którym będą się wiązały określone koszty. Ustalenie kwot jakie należałoby przyznać pokrzywdzonej w związku z powyższym byłoby w postępowaniu karnym czasochłonne. Stąd też Sąd przyznał pokrzywdzonej stosowną nawiązkę, co nie wyklucza możliwości dochodzenia odszkodowania, czy zadośćuczynienia w drodze postępowania cywilnego.

M. K. (1)

7

2

Kierując się tymi samymi względami jak przy wymiarze kary, a w szczególności lękiem, jaki oskarżony wywołał u pokrzywdzonej, z cierpieniami psychicznymi, z którymi zmaga się na co dzień, a o czym mówiła w swoich zeznaniach Sąd uznał za zasadne orzeczenie zakazu kontaktowania się oskarżonego z pokrzywdzoną i zbliżania do niej na warunkach określonych w sentencji.

7.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K. (1)

4

1,2

Na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres faktycznego pozbawienia wolności wobec oskarżonego.

M. K. (1)

8

2

Z uwagi na zakończeni postępowania karnego w I instancji Sąd orzekł o zwrocie oskarżonemu zabezpieczonych w sprawie dowodów rzeczowych, które stały się zbędne dla prowadzonego postępowania.

8.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

9

Ponieważ oskarżony korzystał w toku procesu z pomocy obrońcy ustanowionego z urzędu Sąd przyznał na rzecz kancelarii adwokackiej obrońcy koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonym z urzędu. Koszty zostały przyznane w oparciu o rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2019 r. poz. 18).

10

Z uwagi na obecną sytuację osobista i majątkową (brak majątku i stałych dochodów) oskarżonego Sąd uznał, że nie jest on w stanie ponieść kosztów sądowych i zwolnił oskarżonego od ich ponoszenia obciążając nimi Skarb Państwa.

9.  Podpis

SSO Marek Urbaniak