Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

POSTANOWIENIE

Dnia 27 października 2016 roku

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

Przewodniczący:	S.S.O. Wojciech Vogt
Sędziowie:	S.S.O. Henryk Haak S.S.O. Małgorzata Pilarczyk ( spr. )
Protokolant:	st. sekr. sąd. Elżbieta Wajgielt

po rozpoznaniu w dniu 27 października 2016r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z wniosku A. G.

z udziałem J. S.

o podział majątku wspólnego

na skutek apelacji wnioskodawczyni

od postanowienia Sądu Rejonowego w Kępnie

z dnia 5 kwietnia 2016r. sygn. akt I Ns 260/11

postanawia:

I.  Oddalić apelację.

II.  Nie obciążać wnioskodawczyni kosztami postępowania apelacyjnego.

III.  Przyznać od Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Kaliszu na rzecz adwokata M. O. kwotę 3 600,00 zł. ( trzy tysiące sześćset złotych 00/100) zwiększoną o 23% podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawczyni A. G. z urzędu.

S.S.O. Henryk Haak S.S.O. Wojciech Vogt S.S.O. Małgorzata Pilarczyk

Sygn. akt II Ca 354/16

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy w Kępnie w sprawie sygn. akt. I Ns 260/11 dokonał podziału majątku wspólnego wnioskodawczyni A. G. i uczestnika postępowania J. S. w ten sposób, że przyznał na własność uczestnikowi postępowania: samochód C. (...) nr rej. (...), samochód M. (...)m nr rej. (...), samochód S. (...) nr rej. (...), samochód C. (...) nr rej. (...), samochód R. (...) nr rej. (...), samochód M. (...), nr rej. (...), samochód M. (...) kl. C nr rej. (...), samochód C. S. nr rej. (...), samochód R. C. nr rej. (...), samochód marki I. nr rej. (...), samochód H. (...) nr rej. (...), samochód R. (...) nr rej. (...), samochód C. (...) nr rej. (...) oraz samochodowe części zamienne a w punkcie 2 postanowienia Sąd Rejonowy zasądził od uczestnika postępowania na rzecz wnioskodawczyni kwotę 28 514,00 zł. tytułem spłaty udziału w majątku wspólnym, płatną jednorazowo w terminie miesiąca od daty uprawomocnienia się postanowienia w przedmiocie podziału majątku wspólnego, w punkcie 3 nie obciążył wnioskodawczyni kosztami postępowania, w punkcie 4 nakazał pobrać od uczestnika postępowania na rzecz Skarbu Państwa ( Sądu Rejonowego w Kępnie kwotę 2 377,10 zł. tytułem połowy nieuiszczonych kosztów sądowych, w punkcie 5 przyznał adwokatowi M. O. z Kancelarii Adwokackiej w K. od Skarbu państwa Sądu Rejonowego we Kępnie kwotę 8 865 zł. brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawczyni z urzędu.

Apelację od powyższego postanowienia złożyła wnioskodawczyni reprezentowana przez ustanowionego z urzędu pełnomocnika zaskarżając je w części, zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na przyjęciu, że strony w trakcie małżeństwa zgromadziły majątek wartości 57 028 zł. w sytuacji, gdy majątek ten wyniósł nie mniej jak 800 000 zł.

W związku z powyższym skarżąca, wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia przez zasądzenie od uczestnika postępowania J. S. na rzecz wnioskodawczyni A. G. kwotę 220 000,00 zł. tytułem spłaty udziału w majątku wspólnym oraz przyznanie adwokatowi M. O. kwoty 3 600 zł. + VAT tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawczyni z urzędu za drugą instancję.

Uczestnik w złożonej odpowiedzi na apelację wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez

Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

Sąd Rejonowy dokonał zatem prawidłowych ustaleń co do składników i wartości majątku wspólnego stron, w tym także samochodowych części zamiennych.

W świetle art. 46 k.r.o. w zw. z art. 567 par. 3 k.p.c. i art. 684 k.p.c., w postępowaniu o podział majątku wspólnego po ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej sąd z urzędu ustala skład i wartość majątku wspólnego, według stanu z chwili ustania wspólności i cen z chwili podziału majątku.

Na rozprawie w dniu 18 września 2014 roku pełnomocnicy stron zgodnie oświadczyli, iż uznają inwenturę likwidacyjną spółki sporządzoną z natury na dzień 31 grudnia 2000 roku ( karta 171 – 172 ) za stan ruchomości posiadanych przez uczestnika postępowania na dzień zawarcia związku małżeńskiego z wyłączeniem pojazdów samochodowych oraz iż uznają inwenturę sporządzoną na dzień 30 czerwca 2011 roku ( karta 173 – 176 ) za stan ruchomości małżonków wchodzących w skład ich majątku wspólnego na dzień ustania małżeństwa z wyjątkiem pojazdów samochodowych ( protokół z rozprawy karta 343 )

Pełnomocnik wnioskodawczyni przyznał zatem stan części samochodowych wchodzących w skład majątku dorobkowego stron na dzień ustania wspólności majątkowej stron. Sąd Rejonowy nie miał obowiązku dokonywać w tym zakresie żadnych dalszych ustaleń co do ilości rzeczy ani ich poszukiwać. Rzeczą Sądu Rejonowego było natomiast ustalenie wartości dzielonego majątku. Sąd Rejonowy zatem, zgodnie z powyższym obowiązkiem oszacował wartość ruchomości wchodzących w skład majątku wspólnego stron, także w zakresie samochodowych części zamiennych, korzystając w tym zakresie z wiedzy specjalistycznej biegłego sądowego, wbrew sugestiom pełnomocnika wnioskodawczyni, iż wartość rzeczy wynika z opisanego powyżej dokumentu inwentaryzacyjnego, z czym nie sposób się zgodzić. Po pierwsze dokument został sporządzony według stanu i wartości na dzień 30 czerwca 2011r., poza tym wartość rzeczy została wskazana szacunkowo przez uczestnika, a przede wszystkim Sąd z urzędu miał obowiązek ustalić tę wartość na dzień ustania wspólności majątkowej małżeńskiej ( 7 maja 2014 roku ) a cen aktualnych.

Biegły, wbrew twierdzeniom skarżącej oszacował wszystkie części wymienione w dokumencie inwentaryzacyjnym z dnia 30 czerwca 2011r. przy czym niektóre z nich są w opinii skumulowane w jednym punkcie zamiast w kilku, 2 pozycje w dokumencie inwentaryzacyjnym ( poz.44 i 115 ) były wymienione mimo określonej jako zero ich ilości, ponadto wszystkie silniki zostały skumulowane w dolnej części opinii a pojazdy zostały oszacowane odrębnie. Biegłemu udostępniono rzeczy do oględzin. Obecność wnioskodawczyni przy oględzinach, o której dacie istotnie winna być zawiadomiona, nie wpłynęłaby na wartość wyceny, natomiast o ile wnioskodawczyni miała jakąkolwiek wiedzę co do położenia rzeczy, które jej zdaniem nie zostały poddane oględzinom winna złożyć na tę okoliczność stosowny wniosek dowodowy. Wnioskodawczyni nie wskazała jakich części zamiennych biegły w swojej opinii nie wycenił, a przeciwnie, biegły wycenił wszystkie części, które znajdowały się miejscach wskazanych przez wnioskodawczynię we wniosku wszczynającym postępowanie oraz wskazanym przez świadka A. S.. Wnioskodawczyni w niniejszej sprawie nie może skutecznie podnosić zarzutu, iż Sąd Okręgowy w Kaliszu uchylił postanowienie Sądu Rejonowego w Kępnie z dnia 25 listopada 2011 roku o udzielenie zabezpieczenia roszczenia poprzez spisanie inwentarza majątku wspólnego stron i dokonanie jego zajęcia, co uniemożliwiło ustalenie składu rzeczowego majątku wspólnego stron i jego wartości. Tego rodzaju argumenty mogły być podnoszone przez wnioskodawczynię w toku postępowania zażaleniowego co do powyższego postanowienia nie zaś w sprawie o podział majątku wspólnego. Twierdzenia skarżącej co do tego, iż uczestnik mógł przez trzy lata ukryć znaczną część majątku są oparte jedynie na domysłach wnioskodawczyni a nie na konkretnych zarzutach, czy twierdzeniach. Każda strona zgodnie z art. 6 k.c. ma obowiązek udowodnienia faktów , z których wywodzi skutki prawne a Sąd nie może opierać się tylko na domysłach strony nie popartych konkretnymi dowodami, czy chociażby twierdzeniami. Żądana przez wnioskodawczynię kwota spłaty w wysokości 220 000 zł. nie znajduje żadnego uzasadnienia ani w zgromadzonym materiale dowodowym ani nie ma oparcia w przepisach prawa.

Przede wszystkim jednak, jak zostało już wyżej podniesione, skład rzeczowy został przez strony przyznany a kwestią sporną pozostała wartość składników majątku, oszacowana przez biegłego w opinii co do przydatności i fachowości której, Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 par. 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 520 par. 1 k.p.c. par. 2 pkt 6, par. 4 pkt. 8, par. 10 ust. 1 pkt. 1) i par. 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku „ w sprawie opłat za czynności adwokackie”. ( Dz. U. z dnia 22.10.2015r. poz. 1800 ) w zw. z par. 3 i par. 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku „ w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu”. ( Dz. U. poz. 1801 ).

S.S.O. Henryk Haak S.S.O. Wojciech Vogt S.S.O. Małgorzata Pilarczyk