Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

POSTANOWIENIE

K., dnia 13 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Wojciech Vogt

Sędziowie: SSO Barbara Mokras (spr.)

SSO Janusz Roszewski

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2014 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy egzekucyjnej z wniosku wierzyciela (...) S.A. z siedzibą w O.

przeciwko dłużnikowi (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O.

w przedmiocie zażalenia dłużnika

na postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ostrowie Wielkopolskim Ł. K. z dnia 3 stycznia 2014 r., Km 3047/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

Sygn. akt II Cz 210/14

UZASADNIENIE

W sprawie egzekucyjnej z wniosku wierzyciela (...) S.A. z siedzibą w O. przeciwko dłużnikowi (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., prowadzonej pod sygnaturą akt Km 3047/13, postanowieniem z dnia 3 stycznia 2013 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Ostrowie Wielkopolskim Ł. K. ustalił wysokość opłaty stosunkowej w wysokości 14.785,41 zł (punkt 2) i obciążył nimi w całości dłużnika.

Powyższa czynność została zaskarżona przez dłużnika skargą wraz z jednoczesnym złożeniem wniosku obniżenie opłaty stosunkowej do wysokości 1 % wartości wyegzekwowanego świadczenia, tj. do kwoty 2.596,00 zł.

Postanowieniem z dnia 24 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim oddalił skargę dłużnika, wskazując, że brak jest merytorycznych podstaw do jego uwzględnienia, a mianowicie nie uzasadnia tego zarówno nakład pracy komornika, jak i sytuacja majątkowa dłużnika.

Od powyższego postanowienia dłużnik wniósł zażalenie, zarzucając naruszenie art. 49 ust. 7 i 9 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji poprzez ich niezastosowanie i bezzasadne przyjęcie, że nakład pracy komornika oraz sytuacja majątkowa dłużnika nie uzasadnia obniżenia opłaty stosunkowej oraz art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. poprzez dowolne przyjęcie, że sytuacja finansowa dłużnika jest dobra.

Mając na uwadze powyższe, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez obniżenie opłaty egzekucyjnej do wysokości 1 % wartości egzekwowanego świadczenia oraz nakazanie Komornikowi dokonania zwrotu pozostałej części pobranej opłaty.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak zasadnie wskazał Sąd Rejonowy, stanowiąca przedmiot wniosku opłata stosunkowa została ustalona na podstawie art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tj. Dz. U. z 2011 r., Nr 231, poz. 1376 ze zm.), przewidującego opłatę stosunkową w wysokości 15 % wartości wyegzekwowanego roszczenia, a przy tym została obniżona do wysokości 8% wartości wyegzekwowanego roszczenia, z uwagi na trudną sytuację majątkową dłużnika.

Stosownie do art. 49 ust. 7 i 9 cyt. ustawy dłużnikowi przysługuje uprawnienie do złożenia wniosku o obniżenie przedmiotowej opłaty. Zgodnie z art. 49 ust. 10 cyt. ustawy, oceniając zasadność wniosku Sąd winien wziąć pod uwagę w szczególności nakład pracy komornika oraz sytuację finansową dłużnika oraz wysokość jego dochodów.

Należy uznać za słuszne stanowisko Sądu Rejonowego, że okoliczności niniejszej sprawy nie uzasadniają dalszego obniżenia wysokości opłaty stosunkowej ustalonej przez Komornika na podstawie art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tj. Dz. U. z 2011 r., Nr 231, poz. 1376 ze zm.). Uzasadniając swój wniosek, skarżący podnosił, że wyegzekwowanie świadczenia nastąpiło ze środków uzyskanych w toku innych egzekucji. Jak trafnie wskazał jednak Sąd I instancji, pozyskanie tych środków nastąpiło w wyniku efektywnych i złożonych czynności podjętych przez Komornika w toku postępowania zabezpieczającego, które doprowadziły do zajęcia wierzytelności dłużnika, z której pochodziły wyegzekwowane środki pieniężne. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu a quo , że oceniając nakład pracy Komornika, należało uwzględnić nie tylko czynności dokonane w postępowaniu egzekucyjnym, którego dotyczy przedmiotowa skarga, ale także w poprzedzającym je postępowaniu zabezpieczającym. Przeciwko takiej konstatacji nie przemawia podnoszona przez skarżącego okoliczność, iż w toku postępowania zabezpieczającego uiścił opłatę egzekucyjną w wysokości 2 % wartości świadczenia. Zauważyć bowiem należy, że zsumowanie tej opłaty z opłatą ustaloną w toku niniejszego postępowania egzekucyjnego wskazuje, że w istocie dłużnik został obciążony opłatą w łącznej wysokości 10 % wartości egzekwowanego świadczenia, a więc obniżonej od należnej o 5 %. W ocenie Sądu Okręgowego obniżenie opłaty egzekucyjnej do tej wysokości jest wystarczające, biorąc pod uwagę zakres czynności Komornika w obu postępowaniach.

Rację ma również Sąd Rejonowy, że dalsze obniżenie opłaty stosunkowej nie jest także uzasadnione z uwagi na sytuację finansową dłużnika, skoro prowadzi on bardzo duże przedsiębiorstwo, wyposażone w liczny majątek ruchomy i nieruchomy, a przy tym – jak sam wskazał – jego kondycja finansowa ulega poprawie. O polepszającej się sytuacji finansowej dłużnika świadczy także - podnoszona przez niego w motywach środka zaskarżenia – okoliczność, iż pozyskuje on nowe zlecenia. W tym stanie rzeczy postulowane przez skarżącego przeprowadzenie dowodu z bilansu i rachunku zysku i strat, obejmujących z natury rzeczy wcześniejszy okres czasu, nie będzie odzwierciedlać aktualnej sytuacji finansowej dłużnika, a tym samym jest zbędne i bezprzedmiotowe.

Nie zasługuje także na uwzględnienie zarzut skarżącego, że za dalszym obniżeniem opłaty egzekucyjnej przemawia okoliczność, iż poniesienie przez niego opłaty w ustalonej przez Komornika wysokości może się przyczynić do jego upadku i zagrożenia miejsc pracy zatrudnionych przez skarżącego pracowników. W ocenie Sądu Okręgowego, biorąc pod uwagę rozmiar przedsiębiorstwa dłużnika, przedmiotowa kwota nie jest kwotą zbyt wygórowaną na tyle, żeby samoistnie naruszyć jego płynność finansową.

Uwzględniając powyższe okoliczności należało – na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. - orzec jak w sentencji postanowienia.