Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

III Ka 597/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim z dnia 25 sierpnia 2021 roku w sprawie II K 1264/20.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Z. K.

Stan prawny nieruchomości położonej w miejscowości (...).

Kserokopie nakazów płatniczych.

k-221-224

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Kserokopie nakazów płatniczych.

Wynika z nich jasno , że oskarżony wraz z żoną M. K. są współwłaścicielami powyższej nieruchomości- gospodarstwa rolnego.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażącej niewspółmierności środka karnego w postaci orzeczenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych mimo , że oskarżony został skazany za popełnienie przestępstwa w związku z jazdą samochodem osobowym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut chybiony. Przypomnieć należy bowiem skarżącemu, iż zarzut rażącej niewspółmierności kary, stanowiący względną przyczynę odwoławczą, o której mowa w art. 438 pkt 4 k.p.k., aby można było uznać go za skuteczny, musi wykazywać, iż na podstawie konkretnie wskazanych okoliczności, które winny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, wymierzoną względem osoby oskarżonego karę należy uznać za "rażąco" niewspółmierną, tzn. taką, która jest niewspółmierna w stopniu nie dającym się zaakceptować (tak: Sąd Najwyższy III KR 189/94, Prok. i Pr. 1115/5/18). Innymi słowy, sama subiektywna surowość orzeczonej względem oskarżonego kary, jeśli jest ona uzasadniona dyrektywami, o których mowa w treści art. 53 k.k., nie może stanowić skutecznego zarzutu apelacyjnego, jeśli kwestionująca jej wymiar strona nie wykaże, iż kara ta zarówno z punktu widzenia sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, powinna być uznana za wyjątkowo niesprawiedliwą, zbyt drastyczną czy też rażąco łagodną. Należy nadto wskazać , że sąd wymierza karę, kierując się zasadami jej wymiaru wskazanymi odpowiednio w art. 53, 54 § 1 i 2 oraz art. 55 k.k. Ogólne dyrektywy wymiaru kary wskazane zostały w art. 53 § 1 k.k. i ma ona spełniać cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do skazanego, a także realizować potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Ponadto z przywołanego przepisu wynika, że dolegliwość kary nie powinna przekroczyć stopnia winy , a zarazem powinna uwzględniać stopień społecznej szkodliwości czynu. W konsekwencji, sąd - ustalając konkretny rozmiar represji karnej - powinien kierować się wskazanymi dyrektywami wymiaru kary oraz wziąć pod uwagę okoliczności wymienione w art. 53 § 2 k.k. posługując się przy tym swobodnym uznaniem. W ocenie Sądu odwoławczego wymiar orzeczonego wobec Z. K. środka karnego nie może być uznany za rażąco surowy. Przypomnienia bowiem wymaga , iż oskarżony prowadził w dniu 22 października 2020 roku pojazd marki S. (...) w stanie znacznej nietrzeźwości ( 1,8 promila alkoholu we krwi) , poruszając się nim , po drodze publicznej w godzinach normalnego ruchu drogowego. Z uwagi więc na znaczne upośledzenie czynności psychomotorycznych ( koncentracji , koordynacji ruchów , czasu reakcji czy postrzegania ) stwarzał on realne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego i jego bezpieczeństwa. O tym natomiast , że nie było ono hipotetyczne czy teoretyczne, ale realne świadczy najlepiej fakt , iż w/w na łuku drogi stracił panowanie nad swym samochodem , zjechał na lewe pobocze drogi , po czym przejechał przez przydrożny rów i uderzył w drzewo. Tylko więc dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności nie doszło wypadku drogowego w tym miejscu , gdyż drogą tą mógł się równie przecież poruszać w tym czasie , w przeciwnym kierunku inny pojazd. Powyższe okoliczności i postępowanie Z. K. prowadzą zdaniem sądu odwoławczego do jednoznacznego wniosku, że nie daje on gwarancji bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Wskazują one bowiem nie tylko na brak wyobraźni u oskarżonego, lecz także na całkowity brak odpowiedzialności, co dyskwalifikuje go jako kierowcę mogącego uczestniczyć w ruchu drogowym. Poza tym oskarżony miał pełną świadomość, iż prowadzi samochód w stanie nietrzeźwości , gdyż już w godzinach rannych tego dnia znajdował się niewątpliwie pod wpływem alkoholu i z tego powodu jego przełożony M. B. zabrał mu kluczyki od wózka widłowego , którym jeździł wówczas u pracodawcy. Wina umyślna oskarżonego przy popełnieniu przypisanego mu przestępstwa nie może budzić wątpliwości. W tym stanie rzeczy orzeczony wobec Z. K. środek karny jest adekwatny do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu i uwzględnia on wbrew wywodom apelacji jego warunki i właściwości osobiste. W/w co prawda jest bowiem współwłaścicielem gospodarstwa rolnego , ale faktycznym źródłem jego utrzymania było dotychczas zatrudnienie w firmie (...) ,a wcześniej w firmie (...). W tym miejscu przypomnieć też należy , iż oskarżony rozwiązał stosunek pracy u swego ostatniego pracodawcy za porozumieniem stron i jak wynikało z zeznań G. K. nie sprawiał on wrażenia osoby zmartwionej tym faktem , wręcz przeciwnie zachowywał się według tego świadka tak , jakby sam chciał odejść z pracy. Wskazać również trzeba , że odległość od jego miejsca zamieszkania do siedzib w/w firm to kilka kilometrów , co dla zdrowego mężczyzny w tym wieku nie wyklucza dotarcia tam pieszo lub tym bardziej rowerem. Analogicznie sytuacja wygląda w przypadku konieczności zrobienia przez niego zakupów , czy wizyty lekarskiej , gdyż od pobliskiego M. dzieli go zbliżona odległość. Nadto oskarżony nie ma innych osób na utrzymaniu i nie jest osobą w podeszłym wieku wymagającą pomocy w codziennym funkcjonowaniu. Poza tym współwłaścicielem w/w gospodarstwa jest też cały czas żona w/w , z którą pozostaje on w separacji. Z. K. ma z nią jednak piątkę pełnoletnich dzieci ,w tym dwóch synów , w związku z czym w razie potrzeby mogą oni również lub osoby im najbliższe ( mężowie córek ) wykonać niezbędne prace ciągnikiem na polu. Nie zachodzą więc szczególne okoliczności , które przemawiałby za uwzględnieniem wniosku apelującej. Kara, jako konsekwencja popełnienia przestępstwa musi pociągać za sobą bowiem dolegliwość. Zadaniem sądu jest natomiast ukształtowanie represji karnej w ten sposób, aby nie nosiła ona cech rażącej niewspółmierności, a więc surowości, bądź też łagodności. Tak więc również w tej sprawie orzeczona wobec oskarżonego kara oraz środek karny wiąże się dla w/w z dolegliwościami natury finansowej i bytowej chociażby w postaci niemożności dojazdu do pracy samochodem. , czy utratą możliwości przemieszczania nim po kraju. Powyższe skutki są jednak normalnymi konsekwencjami kary ( środka karnego ), z którymi oskarżony winien się liczyć i brać pod uwagę popełniając przestępstwo. Nie można więc w żaden sposób mówić o rażącej surowości tych rozstrzygnięć. W niniejszej sprawie sąd I instancji zarówno karę jak i środek wobec Z. K. ukształtował prawidłowo.

Wniosek

Orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w zakresie kategorii B na okres 3 lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Kontrola instancyjna nie wykazała , aby sąd I instancji dopuścił się uchybień wskazanych w apelacji obrońcy oskarżonego. Wobec bezzasadności więc podniesionego zarzutu apelacyjnego nie zasługiwał też na uwzględnienie w/w wniosek skarżącego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Na podstawie art. 437§ 1 kpk wyrok sądu I instancji utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Uznanie apelacji za niezasadną. Omówiono w pkt 3.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

7.  PODPIS

SSO Patryk Pietrzak