Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

III Ka 639/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Kępnie z dnia 15 października 2021 roku w sprawie II K 370/20.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrazy przepisów postępowania , która miała wpływ na treść orzeczenia tj.

- art.7 kpk poprzez dokonanie dowolnej ,a nie swobodnej , sprzecznie z zasadami logicznego rozumowania - oceny dowodów;

- art 410 przez zaniechanie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszej kolejności należało się odnieść do konstrukcji apelacji, by stwierdzić, że zarzuty apelacji sformułowane zostały wadliwie. Podniesienie bowiem w jednym środku zaskarżenia zarzutu obrazy prawa materialnego oraz zarzutu obrazy przepisów postępowania, którego rezultatem są błędy w ustaleniach faktycznych powoduje tak daleko idącą sprzeczność tego środka, że uniemożliwia wręcz łączne rozpoznanie stawianych w nim zarzutów. Oczywiste jest bowiem, że zarzut obrazy prawa materialnego może być skutecznie postawiony w wypadku niekwestionowania ustaleń faktycznych; w przeciwnym razie niewłaściwie ustalone fakty nie mogą stanowić podstawy subsumcji. Nie oznacza to jednak niemożności rozpoznania apelacji w ogóle, powoduje jednak konieczność rozważania w pierwszej kolejności zarzutów obrazy przepisów prawa procesowego, prowadzących do błędów w ustaleniach faktycznych, które, w wypadku trafności, wykluczają możliwość rozpoznania zarzutu obrazy prawa materialnego, zaś w wypadku nieskuteczności - otwierają drogę do rozpoznania tego zarzutu (por. odpowiednio postanowienie SN z dnia 14.05.2003 r., II KK 26/03, LEX nr 78385; postanowienie SN z dnia 18.03.2003 r., IV KKN 207/00, LEX nr 77446; postanowienie SN z dnia 9.01.2002 r., V KKN 319/99, LEX nr 53010).

Przypomnienia wymaga, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną tego przepisu jeśli tylko:

a) jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy,

b) stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego,

c) jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku .

( patrz postanowienie SN z 1 września 2010 r., IV KK 78/10, OSNwSK 2010/1/1653, LEX nr 844508).

Z kolei ,gdy wyrokowanie ma miejsce na rozprawie głównej , naruszenie art. 410 kpk może nastąpić w dwóch płaszczyznach, Pierwszej , gdy sąd wydał wyrok , opierając się na nieujawnionym na rozprawie materiale dowodowym ( części materiału dowodowego ) , chociażby został on prawidłowo oceniony. Drugiej – gdy sąd ujawnił i prawidłowo przeprowadził dowody na rozprawie głównej , ale przy ocenie dowodów nie wziął pod uwagę ( pominął ) określonego dowodu , albo tylko częściowo ocenił dany dowód. Trzeba jednak zauważyć , że w art. 410 kpk mowa jest o całokształcie okoliczności ujawnionych w toku rozprawy ,a nie całokształcie dowodów . Obraza w/w przepisu , aby mogła mieć wpływ na treść wyroku , musi dotyczyć nieujawnienia lub pominięcia istotnego dowodu ( istotnej okoliczności ) , gdyż dopiero wówczas może to rzutować na treść rozstrzygnięcia.– patrz Konstrukcja apelacji jako środka odwoławczego w procesie karnym . D. W. K. W. 2018 str. 94 i nast. ).

Sąd odwoławczy stwierdza, że sąd I instancji uczynił zadość przytoczonym wymogom, a w konsekwencji dokonał prawidłowej oceny zebranych w sprawie dowodów, relewantnych dla finalnego rozstrzygnięcia. W szczególności sąd orzekający nie przekroczył granicy zagwarantowanej mu w przepisie art.7 kpk swobodnej oceny dowodów. Przeprowadził na rozprawie wszystkie dostępne dowody , wskazując jakie fakty uznał za udowodnione lub nieudowodnione oraz podał na jakich oparł się dowodach. Nadto wyprowadził słuszne wnioski co do zasadności przypisania oskarżonym przestępstw z art. 217§1 kk Trzeba zarazem podkreślić, że zawartość treściowa apelacji nie wykracza poza ramy polemiki ze stanowiskiem zaprezentowanym przez sąd meriti. Skarżący bowiem kwestionując założenia dowodowe przyjęte przez sąd orzekający sam potraktował ujawnione w toku procesu dowody w sposób subiektywny i dowolny nie wskazując przy tym przekonywujących dowodów czy argumentów, które mogłyby zdezawuować ocenę przyjętą przez sąd I instancji. Odnosząc się do podniesionego zarzutu apelacji wskazać należy , że nie jest tak, iż sąd I instancji bezkrytycznie przyjął za w pełni wiarygodne zeznania świadków J. K. , J. O. i S. J. pomawiających bezpodstawnie , jak utrzymywał w/w , oskarżonych M. M. i R. M.. Przeczy temu treść uzasadnienia, w którym organ orzekający trafnie zweryfikował i przeanalizował wypowiedzi tych świadków oraz ich zbieżność i spójność w powyższym zakresie. Z całą pewnością jedynym kryterium dyskwalifikującym ocenę ich zeznań , jak oczekiwał skarżący nie mógł być także fakt , iż w/w zamierzali wynająć mieszkanie od J. K. i wspólnie z nim przyjechali jego samochodem do sądu , gdyż faktom tym nie zaprzeczali i je potwierdzali. Mija się także obrońca oskarżonych z realiami tej sprawy, kiedy w istocie twierdzi , iż zeznań tych osób nie da się zweryfikować i nie znajdują one potwierdzenia w innych dowodach, bo takim potwierdzeniem są chociażby zeznania świadka A. B. , które korespondują z w/w osobowym materiałem dowodowym. Jak trafnie wskazał nadto sąd I instancji osoby obcej dla oskarżonych i nie zainteresowanej rozstrzygnięciem w tej sprawie. Wersję w/w świadków potwierdza również pośrednio historia wizyty pacjenta ( k 5 ).Apelujący przy tym nadmierną wagę przywiązuje do tego , że w/w dokumencie przytoczona jest inna data naruszenia nietykalności pokrzywdzonego wynikająca zapewne z wywiadu od J. K. i sposobu jego przeprowadzenia ( tele-porada ).Trudno bowiem zakładać ( idąc tokiem rozumowania autora apelacji o sfingowaniu obrażeń ) , że pokrzywdzony celowo podał taką datę , gdyż niewątpliwie musiał zdawać sobie sprawę , że w tym dniu nie było żadnego zdarzenia z udziałem oskarżonych w stosunku do niego ,a interwencja dzielnicowego faktycznie miała miejsce dzień wcześniej. Była to więc okoliczność w prosty sposób weryfikowalna. To samo dotyczy prywatnego aktu oskarżenia sporządzonego przecież faktycznie przez pełnomocnika oskarżyciela prywatnego , który w jego uzasadnieniu przedstawił okoliczności zajścia , ale to przecież do sądu meriti należało zweryfikowanie i ustalenie rzeczywistego przebiegu zdarzenia w oparciu o zebrany w sprawie cały osobowy i rzeczowy materiał dowodowy. Trudno więc oczekiwać , że będzie on identyczny , skoro w momencie kierowania skargi przez uprawnionego oskarżyciela żadni świadkowie w sprawie nie zostali jeszcze w ogóle przesłuchani , podobnie jak i oskarżeni , którzy nie mieli możliwości jeszcze wówczas odnieść się do stawianych im zarzutów. Wreszcie odnosi się to również do notatki urzędowej sporządzonej z przeprowadzonej interwencji , która w sposób skrótowy oddaje zazwyczaj jej przebieg i dopiero przesłuchanie jej autora pozwala sądowi poznać i ustalić szczegóły zdarzenia. Nieuprawnione było także podjęte przez autora apelacji dyskredytowanie zeznań pokrzywdzonego , gdyż wbrew stanowisku skarżącego sąd I instancji przyjął ,a wynika to jasno z pisemnych motywów rozstrzygnięcia , iż J. K. pozostawał w sporze z D. M. w zakresie spraw majątkowych i w dniu zdarzenia nie uprzedzając w/w pojawił się w P. , zamierzając wynająć swoją połowę mieszkania. Poza tym J. K. nie krył , że między nim ,a siostrą i jej najbliższymi istniało wcześniej wiele sytuacji konfliktowych ,sąd I instancji dokonał nadto trafnej analizy zeznań świadków J. O. i S. J. co do przebiegu przedmiotowego zdarzenia ,a akcentowane przez obronę rozbieżności nie umniejszały ich wartości dowodowej. Z uwagi na dynamiczny ,a zarazem niespodziewany charakter zajścia mogli oni nie zauważyć i dostrzec dokładnie wszystkich jego elementów ,a drobne różnice w jego relacjonowaniu świadcząc w ocenie sądu odwoławczego jedynie o tym , że ich uprzednio ze sobą nie uzgadniali. Należy też w tym miejscu przypomnieć , że J. O. podkreślała na rozprawie, iż na zewnątrz było poza tym ciemno. Nie można więc mając powyższe okoliczności na uwadze nie skonstatować , że obrońca oskarżonych w odniesieniu do zeznań tych właśnie świadków przywoływał w apelacji ich fragmenty dobrane jedynie wybiórczo pod kątem stawianej tam tezy, pomijając jednocześnie te które temu stanowisku nie odpowiadały. J. O. wskazywała bowiem , że S. J. był za rogiem domu , gdy pokrzywdzony został przewrócony i zaczęła wówczas wzywać na pomoc swego chłopaka. Nie widział więc on początkowego etapu tego zajścia na zewnątrz pod tym budynkiem. Z kolei jak równocześnie podawała ona przez sądem M. M. zasłaniał jej wcześniej widok , słusznie więc sąd I instancji przyjął w oparciu o relacje J. K. , że uderzał go tam R. M. ,a M. M. go tam tylko potem kopnął co już widzieli także zarówno J. O. jaki S. J.. Niewątpliwie bowiem kluczowe znaczenie dla ustalenia rzeczywistego przebiegu zdarzenia i roli poszczególnych oskarżonych w jego przebiegu miały właśnie zeznania samego pokrzywdzonego. Wbrew więc sugestiom skarżącego ocena dowodów dokonana przez sąd orzekający uwzględniała zarówno dowody przemawiające na korzyść, jak i na niekorzyść obu oskarżonych, a jednocześnie została dokonana przy uwzględnieniu wzajemnych powiązań pomiędzy dowodami osobowymi ,a rzeczowymi przez co ma wymiar obiektywny. Przeprowadzona w taki sposób ocena dowodów zasługuje więc na aprobatę. Całkowicie niezrozumiałe jest natomiast twierdzenie autora apelacji , że zeznania A. M. i D. M. winny być ocenione odmiennie przez sąd I instancji w świetle zeznań pokrzywdzonego oraz świadków J. O. , S. J. i A. B.. Zarówno bowiem A. M. , jak i D. M. nie były bowiem osobami w pełni postronnymi i neutralnymi dla stron postępowania ,co słusznie wskazał sąd meritii ( pierwsza bowiem to żona R. M. i szwagierka M. M. ,a druga matka w/w ) , przede wszystkim jednak w treści ich zeznań zachodziły istotne sprzeczności dokładnie omówione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku i argumentacja sądu I instancji w tym zakresie zasługiwała na całkowitą akceptację. Dywagacje zaś obrońcy oskarżonych co do możliwości pobytu oskarżonych zarówno w kuchni jaki i pokoju w ocenie sądu odwoławczego miały jedynie charakter hipotetyczny , przede wszystkim jednak w/w nie odniósł się ani słowem do tego , iż zupełnie odmiennie relacjonowały one przebieg całego zdarzenia , co skrupulatnie uwypuklił sąd meriti. Reasumując powyższe uwagi stwierdzić trzeba , że przyjęta przez Sąd I instancji ocena dowodów jest poprawna , rzeczowa , obiektywna i nie narusza granic swobodnej oceny dowodów.

Wniosek

O uniewinnienie obu oskarżonych : ewentualnie przyjęcie przez sąd odwoławczy , że oskarżyciel prywatny swoim zachowaniem celowo i świadomie sprowokował oskarżonych do konfrontacji w dniu 15 października 2020 roku w mieszkaniu ich matki D. M. tj. czynu z art 217§2 kk. i odstąpienie od wymierzenie w/w kary i środków karnych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Kontrola instancyjna nie wykazała , aby sąd I instancji dopuścił się uchybień wskazanych w apelacji obrońcy oskarżonych. Wobec bezzasadności więc podniesionego zarzutu apelacyjnego nie zasługiwał też na uwzględnienie w/w wniosek skarżącego.

3.2.

Obrazy prawa materialnego w zakresie zastosowania art 217§1 kk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut niezasadny , gdyż o obrazie prawa materialnego można mówić jedynie wtedy , gdy do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego sąd wadliwie zastosował normę prawną lub bezzasadnie jej nie zastosował. Obraza przepisów prawa materialnego dotyczy więc naruszenia tego prawa przy prawidłowo ustalonym stanie faktycznym , jako , że orzeczenie musi być oparte na trafnych i niekwestionowanych ustaleniach faktycznych ( patrz postanowienie SN z 15 .02.2007 r. , IV KK 234/06 L. ).Jeżeli wadliwość zaskarżonego orzeczenia w istocie dotyczy przyjęcia za jego podstawę błędnych ustaleń , to kontroli odwoławczej podlega trafność ustaleń faktycznych ,a nie obraza przepisów prawa materialnego ( patrz postanowienie SN z 9.01.2002r., (...) 319/99 , L. ).

Wniosek

O uniewinnienie obu oskarżonych : ewentualnie przyjęcie przez sąd odwoławczy , że oskarżyciel prywatny swoim zachowaniem celowo i świadomie sprowokował oskarżonych do konfrontacji w dniu 15 października 2020 roku w mieszkaniu ich matki D. M. tj. czynu z art 217§2 kk. i odstąpienie od wymierzenie w/w kary i środków karnych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Kontrola instancyjna nie wykazała , aby sąd I instancji dopuścił się uchybień wskazanych w apelacji obrońcy oskarżonych. Wobec bezzasadności więc podniesionego zarzutu apelacyjnego nie zasługiwał też na uwzględnienie w/w wniosek skarżącego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Na podstawie art. 437§ 1 kpk wyrok sądu I instancji utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Uznanie apelacji za niezasadną. Omówiono w pkt 3.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II i III

Podstawa rozstrzygnięcia §11 ust 2 pkt 4 w zw. z § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie.

IV

Art 12 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

V

Art.8 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

7.  PODPIS

SSO Patryk Pietrzak

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Kępnie z dnia 15października 2021 roku w sprawie II K 370/20

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

Zmiana