Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Ewa Nowakowska

Protokolant: st.sekr.sądowy Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2024 r. w Kaliszu

odwołania D. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 12 grudnia 2023 r. Nr (...)

w sprawie D. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o świadczenie przedemerytalne

Zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 12 grudnia 2023 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje D. Ł. prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 12 października 2023r.

Sędzia Ewa Nowakowska

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 07.12.2023r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił D. Ł. prawa do świadczenia przedemerytalnego, gdyż stosunek pracy nie został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy i ostatnie zatrudnienie trwało krócej niż 6 miesięcy.

Odwołanie od tej decyzji wniosła do Sądu D. Ł. domagając się przyznania świadczenia przedemerytalnego z uwagi na to, że została zwolniona z pracy z dniem 31.03.2023r. z powodu likwidacji stanowiska pracy, a od 01.01.2023r. nie zmieniła pracodawcy tylko jej pracodawca zmienił formę prawną działania i nastąpiło jej przejście do nowego podmiotu, a faktycznie nadal wykonywała taką samą pracę w tym samym miejscu.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

D. Ł. urodziła się w dniu (...)

Od 01.01.2008r. zatrudniona była przez D. G. prowadzącego w G. (...) Zakład P.H.U. Pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy jako szwaczka. D. G. prowadząc działalność gospodarczą zajmował się szyciem odzieży jako podwykonawca większej formy odzieżowej. Jego żona prowadziła własną działalność powiązaną z jego działalnością (zajmowała się krojem). Oboje zatrudniali pracowników. Z uwagi na pogorszenie sytuacji na rynku odzieżowym zdecydowali o zmianie formy prawnej funkcjonowania i o połączeniu obu działalności w jeden organizm. Zawiązali w dniu 28.12.2023r. spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (...) Sp.z o.o. Z końcem 2022r. oboje z żoną zawiesili swoje działalności, zwolnili pracowników i zatrudnili ich w zawiązanej spółce. D. G. nie mógł zlikwidować działalności gdyż miał pracownice na urlopie wychowawczym.

Z odwołującą się została zawarta umowa o pracę tylko na okres 3 miesięcy, asekuracyjnie, bo liczono się z brakiem odpowiedniej ilości zamówień, gdyż po pandemii dotychczasowy kontrahent znacznie ograniczył ilość zamówień.

Odwołująca się wykonywała po 01.01.2023r. taką samą pracę jak dotychczas: w tej samej lokalizacji, na tej samej maszynie do szycia, tak samo zorganizowaną, podlegając jak poprzednio D. G..

Zmiany organizacyjne i zmiana formy opodatkowania nie przyniosły odczekiwanej poprawy i od 1.04.2023r. spółka zdecydowała o likwidacji stanowiska pracy D. Ł., licząc, że z uwagi na wiek i staż pracy uzyska świadczenie przedemerytalne. Nikogo na jej miejsce nie przyjęto. W 2024r. zlikwidowano kolejne miejsce pracy.

Dowód – zeznania świadka D. G. [00:03-00:19]nagrania z rozprawy z 08.05.2024r.

Według wyliczeń organu rentowego odwołująca D. Ł. na dzień 31.03.2023r. wykazała 28 lat 4 miesiące i 27 dni okresów składkowych i 4 lata 2 miesiące i 5 dni nieskładkowych.

Od dnia 06.04.2023r. odwołująca jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w O. z prawem do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 06.04.2023r. do 02.10.2023r. Z dniem 02.10.2023r. upłynął 6-miesięczny czas pobierania zasiłku. Odwołująca nie odmówiła żadnej propozycji pracy.

Dnia 11.10.2023r. odwołująca złożyła w organie rentowym wniosek
o świadczenie przedemerytalne. Przedłożyła świadectwo pracy z 31.12.2022r. za okres 01.01.2008r.-31.12.2022r. wydane przez D. G. – (...) Zakład (...), w którym jako przyczynę rozwiązania stosunku pracy wskazano likwidację stanowiska pracy oraz porozumienie stron (art.30 par.1 pkt 1 k.p.) , a także świadectwo pracy z 31.03.2023r. wydane przez (...) sp. z o.o. za okres od 01.01.2023r. do 31.03.2023r., w którym jako przyczynę ustania stosunku pracy wskazano upływ czasu, na który umowa została zawarta. – likwidacja stanowiska art. 30 par 1 pkt 2 k.p.

( dowód: akta rentowe)

W zaskarżonej decyzji ZUS wskazał jako jej podstawę art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U.2023 poz. 779) i wskazał, że odwołująca się nie spełnia warunku rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia u pracodawcy oraz warunku by u tego pracodawcy zatrudniona była nie krócej niż przez okres 6 miesięcy. Pozostałe warunki – jak podano spełnia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stanowiący podstawę zaskarżonej decyzji organu rentowego art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. 2023 poz. 779) – stanowi, iż prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat – kobieta oraz 60 lat – mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy [zwanej dalej ustawą o promocji zatrudnienia] (t. j. Dz. U. z 2008 r., Nr 69, poz. 415 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o przyczynach dotyczących zakładu pracy – oznacza to m. in.:

a)  rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników lub zgodnie z przepisami ustawy – Kodeks pracy, w przypadku rozwiązania stosunku pracy z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników,

b)  rozwiązanie stosunku pracy z powodu ogłoszenia upadłości pracodawcy, jego likwidacji lub likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych.

W niniejszej sprawie w ocenie Sądu wbrew dokumentom wytworzonym przez pracodawców w istocie nie doszło z dniem 31.12.2022r. do likwidacji stanowiska pracy i ustania stosunku pracy, a następnie do nawiązania nowego stosunku pracy z innym podmiotem od 01.01.2023r. na czas określony. Miało natomiast miejsce przejście zakładu na innego pracodawcę, o czym mowa w art.23 ¹ k.p.

Stosownie do tego przepisu w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną dotychczasowych stosunków pracy. Skutek ten następuje z mocy prawa, więc nowy pracodawca nie musi zawierać z pracownikami przejmowanego zakładu umów o pracę (patrz wyrok Sądu Najwyższego z 28.09.1990r. IPR 252/90). Przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę nie może stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy. W rzeczywistości odwołująca się pozostawała po 31.12.2022r. nadal w tym samym stosunku pracy mimo przekształceń własnościowych po stronie pracodawcy.

Stosunek pracy w spółce został rozwiązany nie z powodu upływu czasu na jaki została zawarta umowa o pracę, ale z powodu likwidacji stanowiska pracy w spółce (...) s. z o.o.

Jest to jedna z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, niedotycząca pracownika, niezależna od jego woli. Przyczyny rozwiązania stosunku pracy nie muszą być zawinione przez pracodawcę, bowiem często mają one podłoże czysto ekonomiczne, organizacyjne czy produkcyjne. Przesłankę rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, warunkującą prawo do świadczenia przedemerytalnego, należy odnosić do zatrudnienia, które ustało przed zarejestrowaniem bezrobotnego ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 marca 2009 r, II UK 274/08, OSNP 2010/19-20/2430).

Przepisy uzależniają nabycie prawa do świadczenia przedemerytalnego od łącznego spełnienia warunków w postaci zatrudnienia przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy u pracodawcy, u którego doszło do rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia oraz legitymowania się okresem uprawniającym do emerytury, który w wypadku kobiet wynosi 30 lat (u mężczyzn lat 40), posiadania statusu bezrobotnego i pobierania z tego tytułu przez okres co najmniej 6 miesięcy zasiłku, braku odmowy bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz złożenia wniosku o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Wszystkie te warunki odwołująca się spełnia. Stosunek pracy ustał z przyczyn z dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U.2016.645 j.t. ze zmianami). Wnioskodawczyni w zakładzie pracy, w którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn pracodawcy, pracowała przez ponad sześć miesięcy, w pełnym wymiarze czasu pracy. Posiadała status osoby bezrobotnej i przez co najmniej sześć miesięcy pobierała zasiłek dla bezrobotnych i w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych tj. warunku wskazanego w art. 2 ust. 3 pkt 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. W dniu rozwiązania stosunku pracy tj. 31.03.2023r. odwołująca się legitymowała się stażem ubezpieczeniowym wynoszącym ponad 30 lat.

Zgodnie z treścią art.7 ust. 1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, prawo do tego świadczenia ustala się na wniosek osoby zainteresowanej, od dnia następnego po dniu złożenia wniosku wraz z wymaganymi dokumentami.

Odwołująca się złożyła wniosek o świadczenie przedemerytalne w dniu 11.10.2023r. W tej sytuacji Sąd ustalił, że ma ona prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 12.10.2023r.

Odwołanie jako zasadne podlegało więc uwzględnieniu i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono jak w wyroku.

SSO Ewa Nowakowska