Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2015 r. w Kaliszu

odwołania Z. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 18 marca 2015 r. Nr (...)

w sprawie Z. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 18 marca 2015 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu Z. F.prawo do emerytury poczynając od dnia 1 października 2014 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił Z. F. prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych albowiem wnioskodawca nie przedłożył świadectwa pracy w warunkach szczególnych potwierdzającego pracę w takim charakterze w rozmiarze co najmniej 15-u lat. Tym samym organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do okresu takiego zatrudnienia pracy w latach 1980 – 91.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył Z. F. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu lat 1980 - 91 jako okresu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący Z. F. urodzony dnia (...), w okresie 19.05.1980 – 31.07.1991 był pracownikiem Przedsiębiorstwa (...) w P. zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy.

dowód: świadectwo pracy w aktach ZUS.

Z zawarciem umowy o pracę, miało miejsce również powierzenie odwołującemu samochodu marki S. (...).

dowód: oświadczenie z dnia 19.05.1980 r. w aktach osobowych.

Jako miejsce pracy wskazana została należąca do Przedsiębiorstwa (...). Tak określonego miejsca, pracodawca nie zmieniał aż do kwietnia 1983 r. Z dniem 1 maja 1983 r. odwołujący został przeniesiony do zakładu remontowo budowlanego z jednoczesnym wskazaniem stanowiska kierowcy. W dekrecie płacowym oprócz podstawowych składników wynagrodzenia, pracodawca wskazał także dodatek za prowadzenie przyczepy. Takie warunki obowiązywały odwołującego do dnia 30 kwietnia 1985 r. Z dniem 1 maja 1985 r. pracodawca przeniósł odwołującego do zakładu pogrzebowego.

dowód: umowy o pracę, dekrety płacowe w aktach osobowych odwołującego.

Odwołujący w okresie 19.05.1980 – 30.04.1985 wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego marki S. o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Powyższe obowiązki odwołujący wykonywał codziennie w czasie maksymalnym dopuszczalnym do pracy kierowców. Średni dobowy czas pracy odwołującego był nie mniejszy niż 8 godzin. W okresie pracy w rozlewni gazu, odwołujący rozwoził gaz w butlach o pojemności 11 litrów do innych rozlewni gazu położonych poza P.. Po przeniesieniu do zakładu remontowo – budowlanego, odwołujący kierując samochodem S. rozwoził materiały budowlane.

dowód: zeznania świadków: S. R., I. G., zeznania odwołującego.

Łączny okres składkowy i nieskładkowy odwołującego na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosi 25 lat 10 miesięcy i 9 dni. Uznany przez ZUS okres pracy w warunkach szczególnych to 12 lat 4 miesiące i 15 dni przypadający poza badanym okresem. Odwołujący nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/bezsporne/

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę zeznaniom świadków. Sąd dał również wiarę przedłożonemu w ZUS-ie świadectwom pracy oraz dokumentacji pracowniczej w aktach osobowych odwołującego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. z 2013 r. poz.1440 z póz. zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat

oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Przepis § 2 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wymaga do zaliczania okresów pracy w warunkach szczególnych do okresów uprawniających do wcześniejszej emerytury aby praca taka była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy o charakterze osobowym w postaci świadectwa pracy oraz dokumentacji pracowniczej znajdującej się w aktach osobowych odwołującego, wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący wykonywał co najmniej od dnia 19.05.1980 r. do dnia 30.04.1985 r. prace polegające na kierowaniu samochodem ciężarowym o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Prace takie spełniały warunki wymienione w wykazie A dział VIII pkt 2 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Pracę taką odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. Łączny okres wykonywania takiej pracy wynosi 4 lata 11 miesięcy i 11 dni co po doliczeniu okresu pracy w warunkach szczególnych uznanego przez ZUS w rozmiarze 12 lat 4 miesiące i 15 dni sprawi o ponad 15 letnim okresie.

Spełniona została zatem przesłanka co najmniej 15-letniej pracy w warunkach szczególnych. Cały badany okres pracy w warunkach szczególnych przypada przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego pozostałych warunków koniecznych do przyznania emerytury. Odwołujący legitymował się na dzień 1 stycznia 1999 r. ponad 25 letnim okresem ubezpieczenia. Miał też ukończony 60-ty rok życia w dniu (...)..

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie jak w sentencji.