Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2014 r. w Kaliszu

odwołania R. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 9 maja 2014 r. Nr (...)

w sprawie R. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 9 maja 2014 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu R. M. prawo do emerytury poczynając od dnia 1 kwietnia 2014 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 maja 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił R. M. prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych albowiem wnioskodawca nie przedstawił świadectwa pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył R. M. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu okresu 1.07.1971 – 31.08.1992 jako okresu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący R. M. urodzony dnia (...)w okresie 01.07.1971 r, – 31.08.1992 r. był pracownikiem (...) w C.zatrudnionym początkowo na stanowisku mechanika a od stycznia 1972 r. na stanowisku kierowcy samochodu w pełnym wymiarze czasu pracy.

(dowód: świadectwo pracy w aktach ZUS, umowy o pracę w aktach osobowych odwołującego)

W dniu 9 kwietnia 1973 roku uzyskał prawo jazdy kategorii C uprawniające do kierowania samochodem ciężarowym o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

(dowód: prawo jazdy okazane w czasie rozprawy)

Odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony od czasu gdy uzyskał uprawnienie do kierowania takimi samochodami. Był to samochody do przewozu towarów masowych: płodów rolnych, materiałów budowlanych.

(dowód: zeznania świadków: J. C., S. R., zeznania odwołującego)

W okresie 27.10.1973 r. – 16.10.1975 r. odwołujący odbywał zasadniczą służbę wojskową.

(dowód: książeczka wojskowa k. 4 akt ZUS o ustalenie wartości kapitału początkowego)

Po zakończeniu odbywania zasadniczej służby wojskowej, odwołujący podjął pracę w macierzystym zakładzie od dnia 2 listopada 1975 r.

/bezsporne/

Łączny okres składkowy i nieskładkowy odwołującego na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosi 25 lat. Odwołujący nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. / bezsporne /

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę zeznaniom świadków. Sąd dał również wiarę zeznaniom odwołującego oraz przedłożonemu w ZUS-ie świadectwu pracy oraz ujawnionej w postępowaniu sądowym dokumentacji pracowniczej odwołującego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach ( Dz. U. z 2013 r. poz.1440 z póz. zm. ) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art. 32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

-

okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat oraz

-

okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Przepis § 2 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wymaga do zaliczania okresów pracy w warunkach szczególnych do okresów uprawniających do wcześniejszej emerytury aby praca taka była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy o charakterze osobowym jak i w postaci dokumentacji pracowniczej ( dekrety płacowe, świadectwo pracy, umowy o pracę ), wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący wykonywał w okresie od kwietnia 1973 roku do dnia 31 sierpnia 1992 roku prace polegające na kierowaniu samochodem ciężarowym o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Prace takie spełniały warunki wymienione w wykazie A dział VIII pkt 2 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Pracę taką odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. Łączny okres wykonywania takiej pracy wynosi ponad 15 lat.

Z okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych nie podlega wyłączeniu okres odbywania zasadniczej służby wojskowej od dnia 27.10.1973 r. do dnia 16.04.1975 r. Okres takiej służby wlicza się do okresów pracy w warunkach szczególnych na mocy przepisu art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej pod warunkiem wykonywania takiej pracy przed powołaniem do wojska i po zwolnieniu z wojska oraz zgłoszenia swojego powrotu do zakładu zatrudniającego w dniu powołania do odbywania zasadniczej służby wojskowej w terminie 30 dni od zakończenia jej odbywania. Ten ostatni warunek został spełniony albowiem odwołujący zakończył odbywanie służby w dniu 16.10.1975 r. a pracę podjął w dniu 02.11.1975 r.

Spełniona została zatem przesłanka co najmniej 15-letniej pracy w warunkach szczególnych .Cały badany okres pracy w warunkach szczególnych przypada przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego pozostałych warunków koniecznych do przyznania emerytury. Odwołujący legitymował się na dzień 1 stycznia 1999 r.25 letnim okresem ubezpieczenia i w chwili wydawania zaskarżonej decyzji miał ukończony 60-ty rok życia. Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie jak w sentencji.