Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2013 r. w Kaliszu

odwołania J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 28 czerwca 2013 r. i z dnia 28 sierpnia 2013 r. Nr (...)

w sprawie J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o wysokość świadczenia

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 28 sierpnia 2013 r. znak (...) w ten sposób, że ustala, iż odwołujący J. B. ma prawo do obliczenia emerytury zgodnie z art.55 w związku z art.26 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poczynając od dnia 28 sierpnia 2013 r.

2.  oddala odwołanie odnośnie decyzji z dnia 28 czerwca 2013 r.

3.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz odwołującego J. B. kwotę 60 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 czerwca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w O. załatwiając wniosek z dnia 7 czerwca 2013 r. ponownie ustalił wysokość emerytury J. B. oraz wznowił wypłatę emerytury od dnia 1 czerwca 2013 r. Wysokość świadczenia organ rentowy ustalił na podstawie art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył J. B. domagając się jej zmiany poprzez zobowiązanie organu rentowego do obliczenia świadczenia w oparciu o przepis art. 55 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Po złożeniu powyższego odwołania, ZUS kolejną decyzją – z dnia 28 sierpnia 2013 r. odmówił J. B. prawa do obliczenia emerytury zgodnie z przepisem art. 55 w związku z art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył J. B. zgłaszając wnioski identyczne z tymi jak w odwołaniu od decyzji z dnia 28 czerwca 2013 r.

Organ rentowy wniósł o oddalenie obydwu odwołań.

Sąd połączył sprawy z każdego z wyżej podanych odwołań do wspólnego rozpoznania i wyrokowania.

Na rozprawie w dniu 29 listopada 2013 r. odwołujący precyzując odwołanie od decyzji z dnia 28 sierpnia 2013 r. wniósł o ustalenie prawa do obliczenia emerytury w sposób podany w odwołaniu od daty decyzji czyli od dnia 28 sierpnia 2013 r.

Sąd ustalił co następuje:

Wnioskodawca J. B. urodzony dnia (...)zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) S.A.w K., w dniu 8 marca 2010 r. złożył wniosek o emeryturę. Decyzją z dnia 26 marca 2010 r. organ rentowy przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 1 grudnia 2008 r. na podstawie art. 29 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Wypłata świadczenia została zawieszona ze względu na kontynuowanie przez wnioskodawcę zatrudnienia i uzyskiwanie przychodu w kwocie przekraczającej 130% przeciętnego wynagrodzenia. W dniu (...) r. wnioskodawca ukończył 65 lat i dwa miesiące. W dniu 7 czerwca 2013 r. wnioskodawca złożył wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury, doliczenie do stażu dalszego okresu ubezpieczenia oraz uruchomienie wypłaty emerytury od dnia (...) r. Załatwiając tak zgłoszony wniosek ZUS wydał decyzję z dnia 28 czerwca 2013 r. W okresie od daty przyznania emerytury tj. od marca 2010 r. wnioskodawca nieprzerwanie kontynuuje zatrudnienie w oparciu o stosunek pracy istniejący przed dniem nabycia prawa do emerytury.

/bezsporne/

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie od decyzji z dnia 28 sierpnia 2013 r. jest uzasadnione.

W uchwale z dnia 4 lipca 2013 r., II UZP 4/13, Sąd Najwyższy uznał, że ubezpieczony urodzony przed dniem 31 grudnia 1948 r., który po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego kontynuował ubezpieczenie i wystąpił o emeryturę po dniu 31 grudnia 2008 r., ma prawo do jej wyliczenia na podstawie art. 26 w związku z art. 55 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, niezależnie od tego czy wcześniej złożył wniosek o emeryturę w niższym wieku emerytalnym lub o emeryturę wcześniejszą. W uzasadnieniu uchwały wskazano m.in., że ten sposób wyliczania emerytury zaczął obowiązywać dopiero od 1 stycznia 2009 r. zaś warunek kontynuowania ubezpieczenia i wystąpienia z wnioskiem po 31 grudnia 2008 r., miał umożliwić wyliczenie emerytury w tzw. formule zdefiniowanej składki, której podstawę wymiaru stanowi suma składek składanych na indywidualnym koncie ubezpieczonego. Ratio legis tego przepisu jest więc kontynuowanie opłacania składek, nie zaś ubieganie się o emeryturę wcześniejszą lub w niższym wieku emerytalnym.

W sytuacji gdy dopuszczalne jest kilkakrotne przechodzenie na emeryturę, niezbędne byłoby zaznaczenie w art. 55 ustawy o emeryturach i rentach, że wyliczenie emerytury w powszechnym wieku emerytalnym możliwe byłoby tylko wówczas gdyby był to pierwszy wniosek o emeryturę. Takiego zastrzeżenia nie można jednak z treści tego przepisu wywnioskować, co oznacza, że ubezpieczony urodzony przed dniem 1 stycznia 1949 r., który osiągnął powszechny wiek emerytalny, kontynuował ubezpieczenie i wystąpił o emeryturę dopiero po dniu 31 grudnia 2008 r., może złożyć wniosek o wyliczenie tego świadczenia niezależnie od tego, czy wcześniej złożył wniosek o emeryturę w niższym wieku emerytalnym lub o emeryturę wcześniejszą. Przepis art. 55 tej ustawy, umożliwiając ubezpieczonym urodzonym przed 1 stycznia 1949 r. wyliczenie emerytury w wieku powszechnym według jej art. 26, zrównuje w pewnym sensie sytuacje tych osób (urodzonych przed 1 stycznia 1949 r.) z sytuacją osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r., które (jeśli nabyły prawo do emerytury w niższym wieku emerytalnym albo do tzw. emerytury wcześniejszej) mogą, osiągając powszechny wiek emerytalny złożyć wniosek o ustalenie prawa do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym wyliczanej według art. 24 ustawy emerytalnej (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 lipca 2013 r. w sprawie II UK 424/12.

Odwołanie od decyzji z dnia 28 sierpnia 2013 r. było zatem uzasadnione co biorąc pod uwagę zakres zaskarżenia sprecyzowany na rozprawie w dniu 29 listopada 2013 r., prowadziło do zmiany decyzji jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Odwołanie od decyzji z dnia 28 czerwca 2013 r. nie było uzasadnione. Odwołujący bowiem składając wniosek, nie zawarł w nim żądania przyznania świadczenia obliczonego według nowych zasad. Z tej przyczyny ZUS wydając w dniu 28 czerwca 2013 r. decyzję przeliczającą świadczenie według dotychczasowych zasad postąpił zgodnie z treścią złożonego wniosku. Domaganie się w tych warunkach w odwołaniu zmiany decyzji w oparciu o przesłanki nie mające oparcia w zgłoszonym wcześniej wniosku, nie mogło prowadzić do zmiany decyzji. W tych warunkach orzec należało jak w punkcie 2 sentencji wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., oraz § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz. U. Nr 163, poz.1349 ze zm.