Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2016 r. w Kaliszu

odwołania S. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 22 września 2015 r. Nr (...)

w sprawie S. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 22 września 2015 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje S. F. emeryturę od 01 lipca 2015r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22.09.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił S. F. przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w tych warunkach na dzień 01.01.1999r. Zaliczono mu 13 lat i 17dni takiego rodzaju pracy, ale pominięto zatrudnienie w Zakładzie (...) gdyż nie przedstawił właściwego świadectwa pracy w szczególnych warunkach.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu S. F. domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach, podnosząc, że w pominiętym okresie zatrudnienia pracował w szczególnych warunkach na stanowisku lutownika ołowiu.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

S. F. urodził się w dniu (...)

Na dzień 1.01.1999r. wykazał 27 lat 9 miesięcy i 1 dzień okresów składkowych i nieskładkowych oraz 13lat i 17 dni okresów pracy w szczególnych warunkach. ZUS natomiast pominął jako wykonywaną w szczególnych warunkach pracę w (...)w okresie nauki zawodu oraz w okresie 1.04.1988r. do (...).1992r. w Zakładzie (...).

Praca w tym okresie w świadectwie pracy z dnia 31.12.1992r. została określona jako wykonywana na stanowisku „lutownik ołowiu.”

W wykazie stanowiącym załącznik do zarządzenia Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego nr 3 z 30.03.1985r. w wykazie A dział III poz. 83 pkt 2 wymienia się stanowisko (...). Pozycja ta odnosi się do lutowania płyt, blach i przewodów ołowianych oraz metali nieżelaznych.

Sąd uzyskał dostęp do akt osobowych odwołującego się z tego zakładu.

Z akt tych wynika, że zatrudniony został od 1.08.1988r.. na stanowisku lutownika ołowiu i pracował na nim przez cały okres zatrudnienia tj. do 31.12.1992r.

Zakład zajmował się nakładaniem powłok z ołowiu na metalowe detale i większe elementy jak zbiorniki, kadzie dla zlecających te usługi podmiotów zewnętrznych, zwykle zakładów chemicznych. Pracę zawsze wykonywano na terenie obiektów przemysłowych. Zwykle równolegle odbywała się w nich normalna produkcja. Nanoszenie powłok ołowianych odbywało się w trzech etapach. Najpierw kwasem solnym oczyszczano powierzchnię metalową, następnie nakładano warstwę z cyny, co odbywało się z użyciem palnika roztapiającego rozsypywany na powierzchni proszek z tego metalu. Na końcu na powierzchnię nakładano ołów roztapiając palnikiem laskę w jakiej był uformowany. Praca była szkodliwa dla zdrowia z uwagi na narażenie na wdychanie oparów kwasu solnego albo tlenków cyny i ołowiu. Pracowano w zespole czterech lutowaczy, z których każdy wykonywał takie same czynności. Wszyscy dostawali dodatki za warunki szkodliwe, pracowali w odzieży i maskach ochronnych i w skróconym dziennym czasie pracy.

(dowód- zeznania świadków M. B. i M. L. z rozprawy w dniu 27.01.2016r. od 4 do 17 i od 19 do 23 minuty nagrania)

Zakład nie wystawiał świadectw pracy w szczególnych warunkach na odrębnych drukach, a ówczesne druki świadectw pracy nie zawierały wymogu podawania informacji o wykonywaniu pracy w szczególnych warunkach.

(dowód- zeznania świadka M. B. z rozprawy w dniu 27.01.2016r., ok 10 minuty nagrania.

Sąd zważył co następuje

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (t.j z 2015r. poz 748 ze zm.) – ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (01.01.1999r.) osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa.

Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego, o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Wobec braku stosownego dokumentu przez sądem możliwe jest wykazywanie charakteru pracy wszelkimi dowodami przewidzianymi w przepisach kodeksu postępowania cywilnego.

Definicję ustawową „ pracy w szczególnych warunkach” zawiera art.32 ust 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Zgodnie z tym przepisem za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Praca taka to ta, w której pracownik w sposób znaczny jest narażony na niekorzystne dla zdrowia czynniki np. praca w narażeniu na hałas ponadnormatywny, praca w zapyleniu, w oparach chemicznych, w wysokich temperaturach lub zmiennych warunkach atmosferycznych. Pracę taką pracownik musi wykonywać stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Motyw przyświecający ustawodawcy w stworzeniu instytucji przewidzianej w art.32 w/w ustawy opiera się na założeniu, że praca wykonywana w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu i osoba taka ma prawo do wcześniejszej emerytury niż pozostali ubezpieczeni.

Stanowisko pracy „lutownik” odpowiada pracy na stanowisku ujętym w wykazie A do cytowanego rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego w dziale III prace różne w hutnictwie i przemyśle metalowym pod poz. 83: ” lutowanie płyt, blach i przewodów ołowianych oraz metali nieżelaznych.”

Przepisy resortowe –stanowią powtórzenie i niejako doprecyzowanie ogólnego określenia pracy uznanej za wykonywaną w szczególnych warunkach wskazanej w przepisach ogólnych odnoszących się do wszystkich branż gospodarki.

Zakład pracy odwołującego się był prywatnym zakładem. Jeśli przyjąć, że jego profil działalności odpowiada przemysłowi chemicznemu, to w przepisach branżowych – zarządzeniu nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z 07.07.1987r. stanowisko „ lutowacz” wymienia się w dziale III wykazu A poz 83. Gdyby z kolei zakład pracy odwołującego się przyporządkować branży metalowej, to praca lutowacza wymieniona jest w dziale III poz 83 pkt 2.wykazu A.

W obu więc przypadkach pracę odwołującego się na stanowisku nazwanym lutowacz w istocie należy potraktować jako wykonywaną w szczególnych warunkach. Nazwy lutowacz i lutownik należy uznać za synonimy.

Powodem takiego zakwalifikowania pracy były panujące warunki przy tego typu zajęciu narażające zwłaszcza układ oddechowy pracowników.

Odwołujący się łącznie z pracą już zaliczoną taką pracę wykonywał przez okres ponad 15 lat., wykazał też ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Nie przystąpił do OFE. Wiek 60 lat osiągnął w dniu (...).

Wniosek o emeryturę złożył w dniu21.07.2015r.

W tym stanie rzeczy Sąd przyznał odwołującemu się prawo do emerytury wcześniejszej od miesiąca złożenia wniosku, co zgodne jest z art.129 cyt. ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Zaskarżona decyzja podlegała zmianie i zgodnie z art.477 ¹⁴§2 kpc orzeczono jak w wyroku.