Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2013 r. w Kaliszu

odwołania C. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 28 sierpnia 2013 r. Nr (...)

w sprawie C. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 28 sierpnia 2013 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje C. J. emeryturę od 1 lipca 2013 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28.08.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O.odmówił C. J.przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948 r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach na dzień 01.01.1999r. Nie zaliczono mu okresu pracy na stanowisku kierowcy w zakładach (...) Sp.z o.o., gdyż nie przedstawił właściwego świadectwa pracy w szczególnych warunkach.

Odwołanie od obu decyzji wniósł do Sądu C. J. domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach, powołując się na wykonywanie podczas całego zatrudnienia w zakładach (...) pracy kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton.

Organ rentowy wniósł o oddalenia odwołania.

Sąd ustalił co następuje:

C. J., z zawodu mechanik pojazdów samochodowych, urodził się w dniu (...)Do wniosku o emeryturę dołączył świadectwo pracy z dnia 31.12.1998 r. gdzie podano, że w okresie od 1.07.1979r. do 30.04.1997 r. i od 1 05.1997 r. do 31.12.1998 r. zatrudniony był w (...) Sp. z o.o.jako kierowca i cały okres zatrudnienia uznano jako pracę w szczególnych warunkach na stanowisku wymienionym w wykazie A dział VII poz. 2 pkt.1 przepisów branżowych Dz. Urzędowy MR i GZ nr 3 z 1983 r. (k. 15 akt rentowych). Akta osobowe nie zawierają danych o rodzaju pojazdu, ale angaże płacowe odwołującego się używają określenia „kierowca samochodu ciężarowego” lub „kierowca wozu ciężarowego”. Zawierają też umowy (z 01.07.1979r. i 26.08.1980 r., 01.05.1984 r. i z 01.07.1984 r.) o pracę dodatkową – czynności spedycyjne z odpowiedzialnością za konwojowanie powierzonych ładunków zawierane z Przedsiębiorstwem (...)w Ł., Oddział w K.. Z danych w aktach osobowych wynika, że odwołujący się podejmując tam pracę posiadał prawo jazdy kategorii A B C i E wydane 02.05.1975 r. (dowód – akta osobowe). Z akt osobowych wynika też, że odwołujący się podjął zatrudnienia na stanowisku kierowcy (mając już doświadczenie w pracy traktorzysty, którą wykonywał od 09.06.1975 r. do 30.06.1979 r. w Spółdzielni (...)w K.) od 01.07.1979r. w Przedsiębiorstwie (...), oddział w M.Baza K.. Od 01.05.1981 r. w związku ze zmianami organizacyjnymi pracodawcą był Zakład (...).

W oparciu o zeznania świadków J. H.i W. K.Sąd ustalił, że C. J.wykonywał wówczas pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton. Miał na stałe powierzony samochód S. (...)o ładowności około 6 ton, z przyczepą o takiej samej ładowności. Rozwoził produkty gotowe produkowane w przetwórni owocowo-warzywnej w K. do odbiorców na terenie całego kraju. Taką prace wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. Nr 162 poz.1118) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (01.01.1999r.) osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna;

oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE oraz rozwiązania stosunku pracy w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami). Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. W przypadku braku dokumentu możliwe jest udowodnienie tych okoliczności w postępowaniu odwoławczym od decyzji ZUS wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w przepisach (k.p.c.).

Jest oczywiste, że świadectwo nie wskazuje stanowiska wymienionego w wykazie prac w szczególnych warunkach, bo pracodawca posłużył się potocznym określeniem „wozu” a nie samochodu. O zaliczeniu do pracy w szczególnych warunkach nie decyduje jednak użyta nazwa stanowiska, a rodzaj wykonywanej pracy.

W ocenie Sądu zebrany materiał dowodowy, wiarygodne zeznania świadków pozwalają na przyjęcie, że w spornym okresie odwołujący się pracował w szczególnych warunkach, skoro pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton.

Stanowisko kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony oraz autobusu o liczbie miejsc powyżej 15 ujęte jest w dziale VIII pkt. 2 wykazu A stanowiącego załącznik przytoczonego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Definicję ustawową „ pracy w szczególnych warunkach” zawiera art.32 ust 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym przepisem za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Praca taka to ta, w której pracownik w sposób znaczny jest narażony na niekorzystne dla zdrowia czynniki. Np. praca w narażeniu na hałas ponadnormatywny, praca w zapyleniu, w oparach chemicznych, w wysokich temperaturach lub zmiennych warunkach atmosferycznych. Pracę taką pracownik musi wykonywać stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Motyw przyświecający ustawodawcy w stworzeniu instytucji przewidzianej w art.32 w/w ustawy opiera się na założeniu, że praca wykonywana w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu i osoba taka ma prawo do wcześniejszej emerytury niż pozostali ubezpieczeni.

W odniesieniu do kierowców nie ma znaczenia jakiego typu materiały przewozili, dla jakiej branży były przeznaczone, bo uciążliwość, trudność pracy wynika z rodzaju kierowanego pojazdu, a nie z rodzaju przewożonego ładunku. W stosunku do tych pracowników nie ma zastosowania orzecznictwo odnoszące się do branżowych wykazów.

W niniejszej sprawie zatrudnienie w zakwestionowanym okresie przekracza wymagany limit 15 lat.

C. J.wykazał na dzień 01.01.1999r. ogólny staż ubezpieczeniowy 29 lat 4 miesiące i 8 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Nie jest członkiem OFE. Wiek 60 lat ukończył (...) i w tym dniu spełnił wszystkie warunki do nabycia emerytur w obniżonym wieku. Skoro jednak wniosek złożył dopiero 30.07.2013 r., to wypłata świadczenia w świetle art. 129 § 1 cyt. ustawy z 17.12.1998 r. przysługuje mu od miesiąca złożenia wniosku,

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art.477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono jak w wyroku.