Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2015 r. w Kaliszu

odwołania A. I.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 1 października 2014 r. Nr (...)

w sprawie A. I.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 października 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił A. I. prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach, albowiem wnioskodawca nie udowodnił 25-letniego okresu ubezpieczenia.

Odwołanie od powyższej decyzji A. I. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie emerytury przy zaliczeniu do okresu ubezpieczenia okresu nauki w zasadniczej szkole górniczej w latach 1971 – 73 oraz okresu pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy w latach 1991 - 96.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący A. I. urodzony dnia (...), ma zaliczone przez organ rentowy na dzień 1 stycznia 1999 r. okresy składkowe i nieskładkowe w rozmiarze 19 lat 11 miesięcy i 16 dni przy czym do uprawnień emerytalnych organ zaliczył odwołującemu okres ubezpieczenia w rozmiarze 22 lata 2 miesiące i 16 dni ( za każdy pełny rok pracy przy kierowaniu pojazdami trakcyjnymi organ zaliczył odwołującemu okres 14-u miesięcy ). Zaliczony przez organ okres pracy w warunkach szczególnych na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosi 17 lat 1 miesiąc i 11 dni. W okresie 1 września 1971 – 20 czerwca 1973 odwołujący był uczniem (...) Szkoły (...) przy Kopalni (...) w B. – Ł.. W czasie nauki w szkole górniczej, odwołujący nie miał podpisanej umowy o pracę z kopalnią.

/bezsporne/

Po zakończeniu nauki w szkole górniczej, odwołujący podjął zatrudnienie w Kopalni (...) z dniem 1 września 1973 r. W zatrudnieniu odwołujący pozostawał do dnia 12 września 1973 r.

dowód: świadectwo pracy w aktach emerytalnych.

W okresie 27 czerwca 1991 – 31 września 1996 odwołując pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W tym okresie odwołujący nie podejmował zatrudnienia. Z dniem 1 października 1996 r. odwołujący mając uprawnienie do pobierania renty, podjął zatrudnienie. Okres tego zatrudnienia został odwołującemu zaliczony do stażu ubezpieczeniowego.

Odwołujący nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/bezsporne/

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

W myśl przepisu art. 40 cytowanej wyżej ustawy pracownikowi kolejowemu urodzonemu przed dniem 1 stycznia 1949 r., który spełnił łącznie następujące warunki:

- osiągnął wiek emerytalny, wynoszący dla mężczyzn 60 lat,

- ma okres składkowy i nieskładkowy, wynoszący dla mężczyzn 25 lat w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia na kolei.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 i 40 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat

oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Poza sporem pozostawało wykonywanie przez odwołującego pracy w warunkach szczególnych w rozmiarze przekraczającym 15 lat. Również i okres zatrudnienia odwołującego na kolei wykracza poza wskazany przed chwilą rozmiar. Bezsporne było również ukończenie przez odwołującego w dniu (...) r. 60-go roku życia oraz brak przynależności odwołującego do otwartego funduszu emerytalnego.

Odwołujący nie spełnił warunku legitymowania się na dzień 1 stycznia 1999 r. wymaganym co najmniej 25-letnim stażem ubezpieczeniowym. Do okresu ubezpieczenia zliczonego przez ZUS w rozmiarze 22 lata 2 miesiące i 16 dni nie podlegają doliczeniu zgłoszone przez odwołującego w postępowaniu odwoławczym okresy.

I tak okres nauki w zasadniczej szkole górniczej przy kopalni węgla kamiennego nie podlega uwzględnieniu do okresu ubezpieczenia z uwagi na brak zawartej umowy o taką naukę między odwołującym a kopalnią. Odwołujący był uczniem szkoły będącej placówką oświatową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania. W programie nauczania szkoły były co prawda zajęcia z praktycznej nauki zawodu co wprost wynika z przedłożonego świadectwa ukończenia szkoły. Zajęcia takie były jednak organizowane na warunkach zawartych w art. 11 ust. 3 cytowanej w tym miejscu ustawy realizowane były równolegle z zajęciami z przedmiotów ogólnokształcących. Statusu odwołującego jako ucznia nie może zmieniać także charakter szkoły zawodowej – w tym przypadku szkoły zawodowej przyzakładowej. Szkoły tego typu w systemie oświaty pozostawały nadal szkołami zawodowymi a osoby odbywające w nich naukę – uczniami. Porozumienia jakie łączyły kopalnię i szkołę określały wzajemne prawa i obowiązki wynikające z faktu, iż kopalnia jako jednostka podległa Ministerstwu Górnictwa i Energetyki była podmiotem prowadzącym szkołę w rozumieniu przepisu § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 września 1962 r. w sprawie określenia szkół oraz innych placówek oświatowych, wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych prowadzonych poza resortem oświaty i szkolnictwa wyższego. W ramach takich porozumień kopalnia ułatwiała uczniom szkoły odbywanie na terenie kopalni zajęć praktycznych, zaopatrywała uczniów w sprzęt i odzież roboczą. Nigdy takie porozumienie nie zmieniało statusu osób pobierających naukę w takich placówkach i w konsekwencji nie wyprowadzało ze stosunku administracyjnego łączącego ucznia ze szkołą stosunku pracy łączącego takiego ucznia z zakładem prowadzącym szkołę. Nie miał zatem odwołujący statusu pracownika kopalni w latach 1971 – 73 gdyż nie miał indywidualnej umowy o praktyczną naukę zawodu między odwołującym a kopalnią W tych warunkach okres nauki odwołującego w szkole zawodowej w latach 1971 – 73 nie był tożsamy z okresem o jakim jest mowa w art. 6 ust.2 pkt 3 cytowanej na wstępie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. albowiem w analizowanym przypadku nie było oddzielnej umowy o pracę między odwołującym a kopalnią będącą w tym przypadku jednostką prowadzącą szkołę.

Nie mógł zostać zaliczony do stażu pracy okres pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy. Okres taki podlega zaliczeniu do stażu ubezpieczeniowego jako okres uzupełniający na warunkach zawartych w art. 10a cytowanej ustaw z dnia 17 grudnia 1998 r. w zakresie niezbędnym do uzupełnienia brakującego okresu. W przypadku odwołującego nie ma jednak ten przepis zastosowania albowiem dotyczy on sytuacji gdy ustalane jest prawo do emerytury na podstawie art. 26b, 27 i 28 ustawy. W każdym z przywołanych w tym miejscu przepisie jest mowa w odniesieniu do mężczyzn o podstawowym wieku emerytalnym – 65 lat. Odwołujący takiego wieku nie posiada. Poza tym przepis art. 10a ustawy odnosi się tylko do tych osób, które utraciły prawo do renty z uwagi na odzyskanie zdolności do pracy. Odwołujący natomiast nadal ma prawo do świadczenia.

Nie mógł zostać także zakwalifikowany jako okres powodujący wzrost okresu ubezpieczenia, przedstawiany okres zarejestrowania odwołującego w urzędzie pracy jako osoby bezrobotnej poszukującej pracy nie mającej ustalonego prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Przede wszystkim w wykazanych okresach odwołujący pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy. Ponadto wskazywana przez odwołującego podstawa w postaci czasowego pozostawania bez pracy z powodu niemożności jej uzyskania dotyczy okresu przypadającego przed dniem 15 listopada 1991 r. ( art. 6 ust. 2 pkt 6 ustawy).

W tych warunkach odwołanie jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.