Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2015 r. w Kaliszu

odwołania T. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 30 października 2014 r. Nr (...)

w sprawie T. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 30 października 2014 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje T. P.emeryturę od (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30.10.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O.odmówił T. P.przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach na dzień 01.01.1999r., nie uznano bowiem pracy w szczególnych warunkach od 1.01.1978r. do 15.12.1993r. w (...), bo nie przedstawił właściwego dokumentu na tę okoliczność.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu T. P. domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach w oparciu o zeznania świadków.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

T. P., z zawodu stolarz urodził się w dniu (...)

W okresie od 2.07.1973r. do 31.01.1994r. zatrudniony był w (...).

W świadectwie pracy z 28.01.2994r. podano, że pracował tam:

-

od 2.07.1973r.do 31.12.1978r. na stanowisku stolarza na produkcji,

-

od 1.01.1979r. do 31.08.1987r jako szlifierz elementów lakierowanych,

-

od 1.09.1987r. do 15.12.1993r. jako operator urządzeń do okleinowania,

-

a ostatnio jako portier –rewident.

(dowód – świadectwo k 4 akt ZUS plik akt rentowych).

Odwołujący się nie przedstawił świadectwa pracy w szczególnych warunkach jedynie pismo z 31.08.1987r. stwierdzające, że zatrudniony jest na stanowisku operatora urządzeń do okleinowania, co pracodawca zakwalifikował jako pracę w szczególnych warunkach ze wskazaniem, że stanowisko to wymienione jest w wykazie A, dział VI poz.7 pkt 5 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do uchwały nr 80 Zarządu Centralnego CZSP z 30.06.1983r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w jednostkach organizacyjnych spółdzielczości pracy.

Z dostarczonych przez archiwum akt osobowych wynika, że odwołujący się zatrudniony został z dniem 8.10.1973r. po odbyciu 3 miesięcznego stażu jako stolarz. Z dniem 20.04.1974r. został zwolniony do odbycia służby wojskowej i po jej odbyciu powrócił do pracy z dniem 2.03.1976r.

Liczne angaże płacowe na przestrzeni lat nie zawierają danych o zajmowanym stanowisku pracy za wyjątkiem: angażu z 2.01.1979r. skierowanego do odwołującego się jako szlifierza materiałów lakierowanych oraz angażu z dnia 29.10.1988r.gdzie mowa w wykonywaniu obowiązków obsługi prasy i angażu 1.10.1990r. gdzie mowa, że ma powierzone obowiązki operatora urządzeń do okleinowania. W obu ostatnich zaznaczano, że jest to praca w warunkach szczególnych. Jedynie w piśmie z dnia 15.12.1993r. poinformowano odwołującego się o powierzeniu stanowiska portiera –rewidenta.(dowód- dane w aktach osobowych K 8, 18)

W aktach osobowych znajduje się pismo z dnia 20.01.1978r., w którym T. P. wystąpił do dyrekcji zakładu o podwyższenie grupy zaszeregowania, oraz pismo z 15.03.1978r. przyznające mu wnioskowaną podwyżkę skierowane do odwołującego się oraz do wiadomości mistrza W -III. Mistrzem wydziału III był wówczas W. S. i to jego podpis widnieje na wspomnianym wniosku o podwyżkę z adnotacją „ zasługuje na podwyższenie grupy”.

(dowód- pisma w aktach osobowych, zeznania świadka A. Z. -1 godzina 13 minuta nagrania rozprawy 9.02.2015r.)

Sąd ustalił, zakłady (...)kilkakrotnie przechodziły zmiany organizacyjne, ale zawsze zajmowały się produkują mebli. Na wydziale I odbywała się obróbka mechaniczna, tj. przycinanie płyt używanych do produkcji, na wydziale II nakładano na płyty okleiny, a wydział III zajmował się lakierowaniem płyt. Okleinowanie odbywało się przy użyciu prasy, urządzenia które dociskało okleinę na płytę, na która najpierw naniesiony był specjalny klej. Proces ten odbywał się przy użyciu wysokiej temperatury.

(dowód- zeznania świadków A. Z. z rozprawy od 28 do 50minuty nagrania)

Lakierowanie wykonywane na wydziale III było zautomatyzowane, odbywało się poprzez przesuwanie płyt pod urządzeniem o nazwie polewarka. Proces lakierowania odbywał się w kilku etapach i po wyschnięciu wiązał się też ze szlifowaniem, polerowaniem powierzchni przed nałożeniem kolejnej warstwy lakieru na płytą zewnętrzną mebla. Na wąskie krawędzie płyt lakier nakładany był przy użyciu pistoletu z lakierem. Pracownicy w miarę potrzeb byli przesuwani przez mistrzów na inne stanowiska, zawsze jednak w ramach pracowników oddziału lakierni. Wszyscy pracownicy oddziału drugiego i trzeciego narażeni byli stale na działanie szkodliwych dla zdrowia, drażniących układ oddechowy środków chemicznych zawartych w lakierach, klejach i innych materiałach używanych do produkcji.

Odwołujący się pracował na wydziale III tj. lakierni jako szlifierz powłok lakierowanych. Normalnie do jego obowiązków należało obsługiwanie szlifierki i tylko w miarę potrzeb był przesuwany do krótkotrwałych zastępstw na inne stanowiska jak do lakierowania wąskich krawędzi, zawsze jednak w ramach lakierni. Podczas pracy na wydziale II odwołujący się obsługiwał prasę czyli urządzenie do okleinowania płyt.

(dowód- zeznania świadków A. Z. i T. S. z rozprawy)

W ocenie Sądu stan akt osobowych wskazuje, że pracodawca nie przywiązywał wagi do tego, by dokumentacja osobowa odpowiadała każdorazowym zmianom stanowiska pracy. Dokumenty w aktach osobowych nie zawierają jednoznacznego potwierdzenia dla wskazanych w świadectwie pracy okresów pracy na poszczególnych stanowiskach. Daty zostały przytoczone prawdopodobnie w oparciu o dane z angaży z 2.01.1979r., 29.10.1988r. i z 2.10.1990r. Nie są to jednak angaże informujące o przeniesieniu na nowe stanowisko pracy, ale o zmianie stawki osobistego zaszeregowania.

Odwołujący podnosił, że na stanowisko szlifierza materiałów lakierowanych został przeniesiony znacznie wcześniej niż wskazano w świadectwie, bo już około 1 miesiąca po powrocie z wojska.

Zdaniem Sądu brak jest podstaw w dokumentacji osobowej, by przyjąć za wiarygodne to twierdzenie, ale można uznać, że na stanowisku szlifierza materiałów lakierowanych odwołujący się pracował co najmniej od 1.03.1978r. tj od czasu gdy informację o podwyżce skierowano do wiadomości mistrza wydziału III czyli lakierni, a to tam odwołujący się pracował jako szlifierz.

W przepisach branżowych -uchwale nr 80 Zarządu Centralnego Związku (...) z 30.06.1983r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w jednostkach organizacyjnych spółdzielczości pracy- szlifierz wyrobów lakierowanych wymieniony jest w wykazie A dział XIV poz. 17, pkt 7, natomiast operator urządzeń do okleinowania ujęty jest w dziele VI poz.7 pkt 6.

W przepisach ogólnych – tj. cytowanego rozporządzenia Rady Ministrów z 07.02.1983r. jego praca na pierwszym ze stanowisk ujęta jest w dziale XIV poz17. a co do drugiego w dziale VI poz.7.

Sąd Najwyższy w wyroku z 12.09.2006r. sygn. IUK59/06, podkreślił, że o zaliczeniu pracy do wykonywanej w szczególnych warunkach decyduje nie forma czy nazwa umowy, ale faktyczne wykonywanie czynności stale i w pełnym wymiarze czasu pracy bezpośrednio w produkcji, na stanowisku wymienionym w wykazie.

W sumie biorąc pod uwagę pracę odwołującego się na lakierni od 01.03.1978r. oraz pracę operatora urządzeń do okleinowania wykonywaną bezpośrednio potem i do 15.12.1993r. stwierdzić należy, że T. P. legitymuje się wymaganym co najmniej 15 letnim okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (01.01.1999r.) osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE lub przekazania środków tam zgromadzonych na dochody budżetu państwa za pośrednictwem ZUS.

Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Dokument ten podlega przy tym ocenie jak dokument prywatny, a spory na tym tle podlegają zbadaniu z wykorzystaniem wszelkich środków dowodowych przewidzianych w KPC

Odwołujący się – jako osoba urodzona (...) winien warunki stażowe tj. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach wykazać na dzień 01.01.1999r.

Poza sporem jest, że odwołujący się nie przystąpił do OFE.

Jak wynika z danych ZUS na dzień 01.01.1999r. T. P.udowodnił zatrudnienie w łącznym wymiarze 25 lat,5 miesięcy i 14 dni okresów składkowych i nieskładkowych. W świetle dokonanych ustaleń wykazał też ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach przyjmując pracę w (...) od 1.03.1978r. do 15.12.1993r. jako szlifierz wyrobów lakierowanych, a następnie operator urządzeń do okleinowania.

Wiek emerytalny 60 lat ukończył dnia (...). z tym dniem spełnił więc wszystkie warunki do uzyskania prawa do emerytury z art.184 w/w ustawy. Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art.477 ¹⁴§2 kpc orzeczono jak w wyroku.

Ubocznie należy zauważyć, że odwołujący się wniosek o emeryturę złożył w dniu 09.10.2014r. pozostając w stosunku pracy, zatem prawo do wypłaty świadczenia nabędzie dopiero po rozwiązaniu stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą.